"Prvostepenim rešenjem o prekršaju okrivljeni JAT Preduzeće za vazdušni saobraćaj iz Beograda, kao vozar u vazdušnom saobraćaju, oglašeno je odgovornim što radnjom svog odgovornog radnika nisu predali prijemnoj carinarnici u Zadru koleto putničkog prtljaga prispelo odvojeno od putnika koje je upućeno po Posebnom manifestu putničkog prtljaga prispelog odvojeno od vlasnika, čime su učinili prekršaj iz člana 370. stav 1. tačka 1.Carinskog zakona, a koji se sastoji u ne prijavi, odnosno nepredaji robe prijemnoj, odnosno izlaznoj carinarnici koja im je upućena ili na drugi način onemogućavanju prijavljivanja, odnosno predaje robe ili se takva roba preda u izmenjenom stanju (član 179. i čl.191. do 203.). Odbranu odgovornog lica da se ne smatraju odgovornim od momenta kada su robu predali radniku preduzeća za aerodromske usluge, prvostepeni organ nije ocenio kao osnovanu, jer se okrivljeni prijavljuje kao ovlašćeni vozar i dužni su da se staraju o robi koja se predaje na prevoz.Ovakav zaključak prvostepenog organa Savezno veće za prekršaje nije prihvatilo kao pravilan, jer nije raspravljen odnos između vozara i preduzeća za aerodromske usluge, niti utvrđivano kakav je čiji doprinos izvršenju prekršaja, već se pretpostavlja odgovornost vozara, bez obzira na eventualni angažman preduzeća za aerodromske usluge i što je do izvršenja prekršaja moglo doći njihovim radnjama.
Da je ovaj odnos dva preduzeća bitan proizilazi iz odredbe člana 179. stav 4. Carinskog zakona, na koju se poziva kaznena odredba, da ako predaju robe carinarnici, smeštaj robe pod carinski nadzor, otpremu ili dopremu robe na vazduhoplovnom pristaništu vrši druga organizacija udruženog rada, odnosno preduzeće, ta organizacija je odgovorna za pravilnost preduzetih radnji, odnosno za neizvršenje radnji koje je trebalo izvršiti.
Radi se o odredbi iz zakona o izmenama i dopunama Carinskog zakona ("Sl.list SFRJ", br. 38/86, kojim propisom je u članu 202. stav 1. propisano da obaveza prijave robe upućene prijemnoj carinarnici leži ne samo na vozaru, već na organizaciji udruženog rada koju on ovlasti.
Dalje, Pravilnikom o carinskom nadzoru i postupku u međunarodnom vazdušnom saobraćaju ("Sl. list SFRJ", br. 13/83-34/89) propisane su posebne mere carinskog nadzora nad robom i prtljagom na vazduhoplovnom pristaništu određenom za međunarodni vazdušni saobraćaj, iz kog propisa proizilazi da utovaru i istovaru, odnosno otpremi i dopremi robe prisustvuje ne samo vozar, već u tome aktivno učestvuje i organizacija koju on ovlasti da preuzme i preveze robu.
Kada je u pitanju prtljag koji nije prispeo sa putnicima, propisan je poseban carinski postupak (čl.23-40). Ako se prtljag upućuje drugoj carinarnici radi carinjenja i uručenja vlasniku, vozar carinarnici podnosi Poseban manifest putničkog prtljaga prispelog odvojeno od vlasnika (član 28), a ako u otpremi prtljaga učestvuje i druga organizacija udruženog rada, ta organizacija potvrđuje na manifestu da je prtljag sa manifestom primila od vozara radi dalje otpreme.
Prema tome, vozar jeste odgovoran za carinsku robu koju primi na prevoz i dužan je da je preda označenoj carinarnici, ali ako u otpremi i dopremi robe učestvuje preduzeće za aerodromske usluge, radnici tog preduzeća takođe mogu učiniti radnje kojima se onemogućava takva otprema ili doprema, pa ako bi bili izuzetni od mogućnosti sprovođenja postupka i utvrđenja odgovornosti za takve svoje postupke, to bi značilo da se nemaju u vidu citirane odredbe tj. izmene člana 179. i člana 202. stav 1. Carinskog zakona, iz kojih proizilazi i njihova odgovornost za pravilnost preduzetih radnji, odnosno za neizvršenje radnji koje je trebalo izvršiti.
Na taj način se ne bi eliminisali propusti u organizaciji otpreme i dopreme robe, jer bi u svakom slučaju prekršajnu odgovornost snosio samo vozar, a organizacija za aerodromske usluge tj. preduzeće koje vrši te radnje i učestvuje u otpremi i dopremi robe (dovoženje robe do vazduhoplova, odnosno odvoženje od vazduhoplova do mesta carinskog pregleda, odnosno magacina) bi bilo ekskulpirano, odnosno oslobođeno takve odgovornosti, pa time njeni radnici mogli da se nesavesno ponašaju u manipulacijama carinskom robom.
To ni u kom slučaju nije smisao izmene Carinskog zakona koje su izvršene 1986. godine, pa prekršajni organ ne može polaziti samo od toga da je vozar dužan da se stara o robi koju prima na prevoz, jer to ne znači da odgovara za pravilnost radnji, odnosno za neizvršenje radnji od strane preduzeća za aerodromske usluge, već na osnovu raspoložive dokumentacije, izjava radnika jednog i drugog preduzeća i celokupnog stanja stvari treba utvrditi ko je odgovoran za učinjeni prekršaj.