Ustavni sud u sastavu: predsednik dr Bosa Nenadić i sudije dr Olivera Vučić, Vesna Ilić Prelić, dr Agneš Kartag Odri, Katarina Manojlović Andrić, dr Dragiša Slijepčević, dr Dragan Stojanović i Predrag Ćetković, u postupku po ustavnoj žalbi Ljiljane Vukićević iz Kragujevca, na osnovu člana 167. stav 4. u vezi člana 170. Ustava Republike Srbije, na sednici održanoj 22. oktobra 2009. godine, doneo je

REŠENjE

Odbacuje se ustavna žalba Ljiljane Vukićević izjavljena protiv radnje Agencije za privatizaciju Republike Srbije kojom je prekinut postupak privatizacije DP „Filip Kljajić" iz Kragujevca, preduzete tokom septembra 2006. godine, rešenja Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1683/06 od 1. decembra 2006. godine i rešenja Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1670/06 od 28. decembra 2006. godine.

Obrazloženje

1. Ljiljana Vukićević iz Kragujevca je 15. jula 2009. godine, preko punomoćnika advokata Nenada D. Čolovića iz Kragujevca, izjavila ustavnu žalbu protiv radnje Agencije za privatizaciju Republike Srbije kojom je prekinut postupak privatizacije DP „Filip Kljajić" iz Kragujevca, preduzete tokom septembra 2006. godine, rešenja Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1683/06 od 1. decembra 2006. godine i rešenja Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1670/06 od 28. decembra 2006. godine, zbog povrede prava na pravično suđenje, prava na imovinu i prava na rad zajemčenih članom 32. stav 1, članom 58. i članom 60. stav 4. Ustava Republike Srbije.
Podnositeljka ustavne žalbe je istakla da je ona bivši radnik poslodavca DP „Filip Kljajić" iz Kragujevca, te kako joj poslodavac nije isplatio otpremninu, jubilarnu nagradu za 30 godina rada, garantovanu zaradu za mart i april 2001. godine i minimalnu zaradu za period od aprila 2002. godine do aprila 2003. godine, podnela je tužbu Opštinskom sudu u Kragujevcu, na osnovu koje je doneta pravosnažna presuda 2P-VI-4566/2003 od 16. juna 2006. godine. U postupku izvršenja, a na osnovu navedene presude, Opštinski sud u Kragujevcu doneo je rešenje I.1-1670/06 od 26. oktobra 2006. godine, kojim je bilo određeno izvršenje plenidbom novčanih sredstava izvršnog dužnika DP „Filip Kljajić" iz Kragujevca. Opštinski sud u Kragujevcu je, postupajući po žalbi izvršnog dužnika, osporenim rešenjem I.1-1670/06 od 28. decembra 2006. godine stavio van snage rešenje o izvršenju I.1-1670/06 od 26. oktobra 2006. godine, sa obrazloženjem da se saglasno članu 31. stav 1. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o privatizaciji, koji je stupio na snagu 8. juna 2005. godine, ne može u roku od godinu dana od dana stupanja na snagu ovog zakona odrediti, niti sprovesti prinudno izvršenje, niti bilo kakva mera u postupku izvršenja radi namirenja potraživanja nad dužnikom za koga je do dana stupanja na snagu ovih izmena doneta odluka o restrukturiranju. Podnositeljka je navela da je ovaj rok trebalo da istekne 8. juna 2006. godine, ali da je Agencija za privatizaciju tri dana pre isteka roka od jedne godine zaključkom prekinula postupak privatizacije, zbog čega je privremeno prestao da teče propisani rok od jedne godine, te je ona na taj način „izgubila svako pravo da naplati svoje potraživanje utvrđeno pravosnažnom presudom". Istakla je da je, sa istim obrazloženjem, Opštinski sud u Kragujevcu osporenim rešenjem I.1-1683/06 od 1. decembra 2006. godine ukinuo i rešenje I.1-1683/06 od 27. oktobra 2006. godine, kojim je izvršni dužnik obavezan da plati troškove spora podnositeljki ustavne žalbe. Podnositeljka je istakla da su osporena rešenja predviđala mogućnost podnošenja žalbe, ali da ih ona nije uložila.
Takođe, podnositeljka ustavne žalbe je tražila da Ustavni sud utvrdi da su joj radnjama Opštinskog suda u Kragujevcu i Agencije za privatizaciju uskraćeni pravo na pravično suđenje, pravo na imovinu i pravo na rad, zajemčeni članom 32. stav 1, članom 58. i članom 60. stav 4. Ustava, kao i da Ustavni sud naloži Republici Srbiji, čiji su organi doveli do povrede navedenih prava, da joj isplati otpremninu, jubilarnu nagradu za 30 godina rada, garantovanu zaradu za mart i april 2001. godine i minimalnu zaradu za period od aprila 2002. godine do aprila 2003. godine, a shodno presudi Opštinskog suda u Kragujevcu 2P-VI-4566/2003 od 16. juna 2006. godine, kao i troškove spora shodno presudi 2P-XX-4532/2003 od 8. juna 2005. godine.
2. Ustavna žalba je kao pravno sredstvo ustanovljena Ustavom Republike Srbije, koji je stupio na snagu 8. novembra 2006. godine. Saglasno članu 170. Ustava, ustavna žalba se može izjaviti protiv pojedinačnih akata ili radnji državnih organa ili organizacija kojima su poverena javna ovlašćenja, a kojima se povređuju ili uskraćuju ljudska ili manjinska prava i slobode zajemčene Ustavom, ako su iscrpljena ili nisu predviđena druga pravna sredstva za njihovu zaštitu. Postupak po ustavnoj žalbi se, u smislu člana 175. stav 3. Ustava, uređuje zakonom.
Prema članu 82. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu („Službeni glasnik RS", broj 109/07), koji je stupio na snagu 6. decembra 2007. godine, ustavna žalba se može izjaviti protiv pojedinačnog akta ili radnje državnog organa ili organizacije kojoj je povereno javno ovlašćenje, a kojima se povređuju ili uskraćuju ljudska ili manjinska prava i slobode zajemčene Ustavom, ako su iscrpljena ili nisu predviđena druga pravna sredstva ili je zakonom isključeno pravo na njihovu sudsku zaštitu.
Iz navedenih odredaba Ustava i Zakona proizlazi da se ustavna žalba može izjaviti samo protiv pojedinačnog akta koji je donet ili radnje koja je izvršena nakon proglašenja Ustava Republike Srbije 8. novembra 2006. godine, te da je jedna od pretpostavki za izjavljivanje ustavne žalbe da su iscrpljena ili da nisu predviđena druga pravna sredstva za zaštitu povređenih ili uskraćenih prava zajemčenih Ustavom.
3. Imajući u vidu da je ustavna žalba izjavljena protiv radnje Agencije za privatizaciju Republike Srbije kojom je na rok od 90 dana prekinut postupak privatizacije DP „Filip Kljajić" iz Kragujevca, te da je ova radnja preduzeta tokom septembra 2006. godine, dakle pre stupanja na snagu Ustava, Sud je ustavnu žalbu u odnosu na navedenu radnju odbacio, saglasno odredbi člana 36. stav 1. tačka 4) Zakona o Ustavnom sudu, jer ne postoje pretpostavke utvrđene Ustavom i Zakonom za vođenje postupka.
U odnosu na deo ustavne žalbe kojim se osporavaju rešenja doneta u izvršnom postupku - rešenje Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1683/06 od 1. decembra 2006. godine i rešenje Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1670/06 od 28. decembra 2006. godine, Ustavni sud je utvrdio da je odredbama člana 12. Zakona o izvršnom postupku („Službeni glasnik RS", broj 125/04), između ostalog, propisano da su pravni lekovi u postupku izvršenja i obezbeđenja žalba i prigovor (stav 1.), kao i da se protiv rešenja donetog u prvom stepenu može izjaviti žalba, osim ako je ovim zakonom propisano da žalba nije dozvoljena (stav 2.).
Uvidom u osporena rešenja utvrđeno je da sadrže pouke o pravu na izjavljivanje žalbe Okružnom sudu u Kragujevcu. Kako iz sadržine ustavne žalbe proizlazi da protiv osporenih akata podnositeljka ustavne žalbe nije iskoristila Zakonom o izvršnom postupku propisana pravna sredstva, to je Ustavni sud ocenio da ne postoje Ustavom i Zakonom o Ustavnom sudu utvrđene pretpostavke za vođenje postupka, pa je ustavnu žalbu odbacio, saglasno odredbi člana 36. stav 1. tačka 4) Zakona o Ustavnom sudu.
Ustavni sud naglašava da su izvršni postupci I.1-1670/06 i I.1-1683/06, pravosnažno okončani, jer su rešenja o izvršenju stavljena van snage osporenim rešenjem Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1683/06 od 1. decembra 2006. godine i rešenjem Opštinskog suda u Kragujevcu I.1-1670/06 od 28. decembra 2006. godine, na koja se podnositeljka ustavne žalbe nije žalila, što ne sprečava podnositeljku da svoja novčana potraživanja prema dužniku ostvaruje ponovo u izvršnom sudskom postupku, ukoliko su se za to stekli zakonom propisani uslovi.
4. Polazeći od navedenog, Ustavni sud je, na osnovu odredbe člana 46. tačka 9) Zakona o Ustavnom sudu, rešio kao u izreci.

PREDSEDNIK
USTAVNOG SUDA

dr Bosa Nenadić