| Vrsta: | Sudska praksa | ||
| Sud: | Ustavni sud | Datum: 04.07.2013 | Broj: IUz-101/2013 |
| Abstrakt: | |||
Ustavni sud u sastavu: predsednik dr Dragiša B. Slijepčević i sudije dr Olivera Vučić, dr Marija Draškić, Bratislav Đokić, Vesna Ilić Prelić, dr Goran Ilić, dr Agneš Kartag Odri, Katarina Manojlović Andrić, mr Milan Marković, dr Bosa Nenadić, Milan Stanić, dr Dragan Stojanović, Sabahudin Tahirović i Predrag Ćetković, na osnovu člana 167. stav 1. tačka 1. Ustava Republike Srbije, na sednici održanoj 4. jula 2013. godine, doneo je
1. Pokreće se postupak za utvrđivanje neustavnosti odredbe člana 79. stav 5. Zakona o izvršenju i obezbeđenju ("Službeni glasnik RS", broj 31/11).
2. Odbacuje se inicijativa za pokretanje postupka za ocenu ustavnosti i saglasnosti sa potvrđenim međunarodnim ugovorom odredbe člana 79. stav 3. Zakona iz tačke 1.
3. Odbacuje se zahtev za obustavu izvršenja pojedinačnog akta, odnosno radnje koja je preduzeta na osnovu odredaba Zakona iz tač. 1. i 2.
4. Rešenje dostaviti Narodnoj skupštini radi odgovora povodom pokrenutog postupka iz tačke 1.
5. Rok za davanje odgovora je 30 dana od dana prijema ovog rešenja.
Ustavnom sudu podneta je inicijativa za pokretanje postupka za ocenu ustavnosti i saglasnosti sa potvrđenim međunarodnim ugovorom odredaba člana 79. st. 3. i 5. Zakona o izvršenju i obezbeđenju ("Službeni glasnik RS", broj 31/11).
Inicijator smatra da iz osporenih odredaba člana 79. st. 3. i 5. Zakona, prema kojima se po predlogu za protivizvršenje, rešenjem o protivizvršenju nalaže izvršnom poveriocu da vrati izvršnom dužniku ono što je izvršenjem primio i istovremeno određuje izvršenje radi naplate tog potraživanja, a za novčano potraživanje, na predlog izvršnog dužnika, određuje naplata zatezne kamate po propisanoj stopi na iznos sredstava na kojima je izvršenje sprovedeno od dana kada je izvršni poverilac naplatio novčano potraživanje do dana povraćaja sredstava, proizilazi da će svi, pa čak i savesni sticaoci biti obavezani da vrate izvršnom dužniku ono što su izvršenjem primili, a na novčano potraživanje da plate i zateznu kamatu od dana kada je naplaćeno novčano potraživanje, iako iz Zakona o obligacionim odnosima, za slučaj da se nešto primi a osnov se ne ostvari ili kasnije otpadne, proizlazi pravilo, da kad se vraća ono što je stečeno bez osnova "isplata kamate je od trenutka gubitka osnova ili otpadanja istog", a postoji i mogućnost da se zadrži primljeno u "okolnostima" iz člana 216. tog zakona. Time se, po mišljenju inicijatora dovodi u pitanje neometano uživanje imovine iz člana 58. Ustava i člana 1. Protokola uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Predloženo je i donošenje "privremene mere" odlaganjem primene osporenih odredaba Zakona.
Ustavni sud je Narodnoj skupštini dostavio inicijativu na mišljenje. Kako u ostavljenom roku mišljenje nije dostavljeno, to je, saglasno članu 34. stav 3. Zakona o Ustavnom sudu ("Službeni glasnik RS", br. 109/07, 99/11 i 18/13-US), Sud nastavio postupak.
U sprovedenom prethodnom postupku Ustavni sud je konstatovao da se u "Glavi šest", odredbama čl. 78. do 80. osporenog Zakona o izvršenju i obezbeđenju ("Službeni glasnik RS", broj 31/11) uređuje pravni institut protivizvršenja, tako što je odredbama člana 78. st. 1. do 3. Zakona propisano, pored ostalog, da kada je izvršenje već sprovedeno, izvršni dužnik može sudu podneti predlog za protivizvršenje zahtevajući da mu izvršni poverilac vrati ono što je izvršenjem dobio i određujući sredstvo izvršenja, ako je - izvršna isprava prvnosnažno, odnosno konačno ukinuta, preinačena, poništena ili stavljena van snage (tačka 1)), izvršni dužnik u toku izvršnog postupka dobrovoljno izmirio poveriočevo potraživanje (tačka 2)), rešenje o izvršenju ili rešenje o sprovođenju izvršenja pravosnažno ukinuto ili preinačeno (tačka 3)) i pravnosnažnom sudskom odlukom utvrđena nedopustivost izvršenja (tačka 4)), s tim što se predlog za protivizvršenje iz razloga utvrđenih u stavu 1. tač. 1), 3) i 4) ovog člana može podneti u roku od 15 dana od dana dostavljanja odluke izvršnom dužniku, a iz razloga utvrđenog u stavu 1. tačka 2) ovog člana, u roku od 15 dana od dana okončanja izvršnog postupka (stav 2.), a izvršni dužnik ne može pre isteka roka iz stava 2. ovog člana svoje potraživanje ostvariti u parničnom postupku (stav 3.).
Prema osporenom članu 79. Zakona, u postupku protivizvršenja shodno se primenjuju odredbe ovog zakona o izvršenju, ako ovim članom nije drugačije propisano (stav 1.), predlog za protivizvršenje sud dostavlja izvršnom poveriocu i nalaže mu da se u roku od pet radnih dana od dana prijema izjasni o tom predlogu (stav 2.), rešenjem o protivizvršenju sud nalaže izvršnom poveriocu da u roku od pet radnih dana vrati izvršnom dužniku ono što je izvršenjem primio i istovremeno određuje izvršenje radi naplate tog potraživanja (osporeni stav 3.), prigovor na rešenje iz stava 3. ovog člana odlaže izvršenje samo ako izvršni poverilac uz prigovor položi jemstvo najmanje u visini potraživanja (stav 4.), a ako je izvršenje sprovedeno radi naplate novčanog potraživanja sud na predlog izvršnog dužnika određuje naplatu zatezne kamate po propisanoj stopi na iznos novčanih sredstava na kojima je izvršenje sprovedeno od dana kada je izvršni poverilac naplatio novačno potraživanje do dana povraćaja sredstava (osporeni stav 5.).
Prema članu 80. Zakona, predlog za protivizvršenje neće se usvojiti ako se traži povraćaj predmeta u pogledu koga su nastupile takve stvarne ili pravne promene da povraćaj više nije moguć, a u tom slučaju izvršni dužnik može svoje pravo ostvarivati u parničnom postupku i pre isteka roka za podnošenje predloga za protivizvršenje.
Ustavom Republike Srbije utvrđeno je: da je pravni poredak jedinstven (član 4. stav 1.); da se jemči jednaka zaštita prava pred sudovima i drugim državnim organima, imaocima javnih ovlašćenja i organima autonomne pokrajine i jedinica lokalne samouprave (član 36. stav 1.); da se jemči mirno uživanje svojine i drugih imovinskih prava stečenih na osnovu zakona, (član 58. stav 1.); da je pravni poredak jedinstven, te da svi zakoni i drugi opšti akti doneti u Republici Srbiji moraju biti saglasni sa Ustavom (član 194. st. 1. i 3.).
Članom 1. stav 1. Protokola uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda ("Službeni list SCG - Međunarodni ugovori", br. 9/03, 5/05 i 7/05 i "Službeni glasnik RS - Međunarodni ugovori", broj 12/10) utvrđeno je da svako fizičko i pravno lice ima pravo na neometano uživanje svoje imovine, te da niko ne može biti lišen svoje imovine, osim u javnom interesu i pod uslovima predviđenim zakonom i opštim načelima međunarodnog prava.
Imajući u vidu navedene odredbe Zakona o izvršenju i obezbeđenju, Ustavni sud nalazi da je pravni institut protivizvršenja specifičan institut izvršnog procesnog prava, ustanovljen sa ciljem da se izvršnom dužniku, na kraći i jednostavniji način pruži mogućnost povraćaja neosnovano naplaćenog u postupku izvršenja nakon ispunjenja taksativno nabrojanih zakonskih pretpostavki iz člana 78. stav 1. tač. 1) do 4) i stava 2. istog zakona. U ovom postupku po predlogu izvršnog dužnika, sud koji je sproveo izvršenje, utvrđuje pravo izvršnog dužnika na protivizvršenje i rešenjem odlučuje o obavezi izvršnog poverioca da vrati ono što je izvršenjem primio ukoliko nema stvarne ili pravne promene da povraćaj više nije moguć, a po pravnosnažnosti i po proteku roka za dobrovoljno ispunjenje obaveze, to rešenje predstavlja izvršnu ispravu na osnovu koje se određuje protivizvršenje prema izvršnom poveriocu i sprovodi postupak restitucije. Ovaj postupak, po pravilu, ograničen je samo na to da se izvršnom dužniku vrati ono što je izvršni poverilac izvršenjem dobio, a izvršni dužnik zaštitu svog prava zbog neosnovanog namirenja duga u izvršnom postupku može ostvarivati ne samo u ovom postupku, već i korišćenjem pravnog puta propisanog za povraćaj stečenog bez osnova, u parničnom postupku.
Ustavni sud je, budući da se Zakonom o obligacionim odnosima („Službeni list SFRJ“, br. 29/79 i 39/85, 45/89 i 57/89 i „Službeni list SRJ“, broj 31/93) uređuju obligacioni odnosi koji nastaju iz ugovora, prouzrokovanja štete, sticanja bez osnova, poslovodstva bez naloga, jednostrane izjave volje i drugih zakonom utvrđenih činjenica (član 1.), imao u vidu i odredbe čl. 210. do 219. ovog zakona koje se odnose na sticanje bez osnova, i to, pre svega, član 210. Zakona, koji propisuje opšte pravilo, prema kome kad neki deo imovine jednog lica pređe na bilo koji način u imovinu nekog drugog lica, a taj prelaz nema svoj osnov u nekom pravnom poslu ili u zakonu, sticalac je dužan da ga vrati, a kad to nije moguće - da naknadi vrednost postignutih koristi, te da obaveza vraćanja, odnosno naknade vrednosti nastaje i kad se nešto primi s obzirom na osnov koji se nije ostvario ili koji je kasnije otpao. Odredbama čl. 211. do 219. Zakona propisana su pravila vraćanja, i to, pored ostalog, kad se ne može tražiti vraćanje (član 211.), dvostruka isplata duga (član 212.), izvršenje neke prirodne obaveze ili neke moralne ili društvene dužnosti (član 213.), obim vraćanja (član 214.), naknada troškova (član 215.), te kad se može zadržati primljeno (član 216.). Prema odredbi člana 212. Zakona, ko je isti dug platio dva puta, pa makar jednom i po osnovu izvršne isprave, ima pravo da traži vraćanje po opštim pravilima o sticanju bez osnova. Odredbom člana 214. Zakona propisano je da kad se vraća ono što je stečeno bez osnova, moraju se vratiti plodovi i platiti zatezna kamata, i to ako je sticalac nesavestan, od dana sticanja, a inače od dana podnošenja zahteva, a odredbom člana 216. Zakona, da se ne može tražiti vraćanje neosnovano plaćenog iznosa na ime naknade štete zbog povrede tela, narušenja zdravlja ili smrti ukoliko je isplata izvršena savesnom pribaviocu.
Polazeći od odredaba člana 97. tač. 2. i 7. Ustava, prema kojima Republika Srbija uređuje i obezbeđuje ostvarivanje i zaštitu sloboda i prava građana, ustavnost i zakonitost, postupak pred sudovima i drugim državnim organima, kao i svojinske i obligacione odnose i zaštitu svih oblika svojine, Ustavni sud nalazi da iz navedenog sledi ovlašćenje zakonodavnog organa da uređujući izvršni postupak propiše pravila za postupak prinudnog ostvarivanja potraživanja na osnovu izvršne ili verodostojne isprave, a time i da uredi pravila koja se odnose na postupak protivizvršenja, uslove pod kojima se taj postupak provodi i obim restitucije u tom postupku.
Imajući u vidu i ostale odredbe Zakona o izvršenju i obezbeđenju prema kojima je postupak izvršenja i obezbeđenja hitan (član 6. stav 1.), te da je sud dužan da sprovede izvršenje kada su za to ispunjeni uslovi određeni zakonom (član 8. stav 1.), a da se u postupku protivizvršenja shodno primenjuju odredbe ovog zakona (član 79. stav 1.), Ustavni sud nalazi da iz navedenog proizlazi obaveza izvršnog suda da u postupku protivizvršenja, na predlog izvršnog dužnika, naloži izvršnom poveriocu da vrati izvršnom dužniku ono što je izvršenjem primio ukoliko nema stvarne ili pravne promene na predmetu kada povraćaj više nije moguć, a za novčano potraživanje, na zahtev izvršnog dužnika, i da odredi naplatu zatezne kamate po propisanoj stopi na iznos novčanih sredstava na kojima je izvršenje sprovedeno od dana kada je izvršni poverilac naplatio novčano potraživanje.
Inicijativom se povodom osporenih odredaba člana 79. st. 3. i 5. Zakona o izvršenju i obezbeđenju postavlja pitanje da li je u skladu sa Ustavom da se procesnim zakonom propiše mogućnost da izvršni sud u postupku protivizvršenja za novčano potraživanje naloži, obaveže, izvršnog poverioca da, ukoliko nisu nastupile pravne promene kada povraćaj nije moguć, vrati izvršnom dužniku ne samo primljeno, već i novčana sredstva uvećana za zateznu kamatu od dana kada je naplatio novčano potraživanje, bez obzira što je izvršni poverilac bio savestan, odnosno nije znao niti je mogao znati da će pravni osnov otpasti i što po materijalnom zakonu, Zakonu o obligacionim odnosima, izvršni dužnik od njega kao savesnog pribavioca ne bi mogao tražiti zateznu kamatu pre podnošenja zahteva, niti tražiti neosnovano plaćeni iznos za slučaj naknade štete zbog povrede tela, narušenog zdravlja ili smrti.
Ustavni sud konstatuje da sticanje i prestanak prava, po pravilu, uređuju materijalni zakoni, a da uslove i način (pravna sredstva) za zaštitu materijalnih prava uređuju procesni zakoni, te da izvršni postupak nije postupak u kojem se utvrđuju subjektivna građanska prava i obaveze niti se, po pravilu, odlučuje o tome da li je ugroženo ili povređeno subjektivno pravo poverioca ili dužnika, već se odlučuje o tome na koji način i u kom vremenskom trajanju ta prava treba realizovati kako bi poveriočeva prava bila konačno namirena.
Budući da je Zakonom o obligacionim odnosima propisano opšte pravilo vraćanja i za slučaj da otpadne osnov po kome je nešto primljeno, tako da i tad postoji obaveza sticaoca da vrati primljeno, ali i izuzetak kada se može zadržati primljeno, odnosno da se ne može tražiti vraćanje neosnovano plaćenog iznosa na ime naknade štete zbog povrede tela, narušenja zdravlja ili smrti ukoliko je isplata izvršena savesnom pribaviocu, i da se prema odredbi člana 42. tačka 7) Zakona o izvršenju i obezbeđenju, prigovor na rešenje o izvršenju na osnovu izvršne isprave može izjaviti iz razloga koji sprečavaju izvršenje i to, pored ostalog, ako je izvršenje određeno na stvarima i pravima izuzetim od izvršenja, odnosno na kojima je mogućnost izvršenja ograničena, a da je izvršni dužnik dužan da sve razloge pobijanja iznese u prigovoru i sve dokaze na kojima se prigovor zasniva priloži uz prigovor (član 43. stav 1.), te da, kada oceni da je prigovor izvršnog dužnika osnovan, sudija ga može usvojiti, ukinuti rešenje o izvršenju, obustaviti izvršenje u celini ili delimično i ukinuti sprovedene radnje, a ukoliko oceni da prigovor nije osnovan dostaviti spise veću istog suda (član 44. st. 1. i 4.), Ustavni sud nalazi da izvršni poverilac, u postupku protivizvršenja ima pravna sredstva kojima može štititi svoja prava i sprečiti protivizvršenje, a da je na sudu da odluči o osnovanosti takvog zahteva. Imajući u vidu navedeno, Ustavni sud nalazi da inicijator povodom odredbe člana 79. stav 3. Zakona o izvršenju i obezbeđenju, ne daje razloge kojima bi bila potkrepljena tvrdnja da ima osnova za pokretanje postupka za ocenu ustavnosti i da je stoga inicijativa, u tom delu neprihvatljiva. Saglasno članu 53. stav 2. Zakona o Ustavnom sudu, Ustavni sud je inicijativu u tom delu odbacio i rešio kao u tački 2. izreke. Ustavni sud takođe ukazuje da pitanje da li u postupku izvršenja postoji obaveza izvršnog poverioca da vrati primljeno "u okolnostima iz člana 216. Zakona o obligacionim odnosima", odnosno da li postoji mogućnost da izvršni poverilac u toj situaciji zadrži primljeno, predstavlja pitanje primene osporene odredbe Zakona u praksi, a što u postupku ocene ustavnosti i zakonitosti ne može biti predmet ustavnosudske kontrole propisane članom 167. Ustava.
Povodom osporavanja odredbe člana 79. stav 5. Zakona o izvršenju i obezbeđenju prema kojoj sud u postupku protivizvršenja za novčano potraživanje na zahtev dužnika određuje naplatu zatezne kamate, Ustavni sud konstatuje da je jedan od osnovnih principa svakog sudskog postupka princip pravičnosti, a to se postiže i isplatom realne vrednosti oduzetih novčanih sredstava, što tužiocu, poveriocu daje pravo da traži naplatu zatezne kamate, a time i mogućnost da se kamata traži u postupku protivizvršenja. Međutim, posebno pitanje je od kad se zatezna kamata duguje.
Zakon o izvršenju i obezbeđenju obavezu isplate zatezne kamate po propisanoj stopi na iznos novčanih sredstava na kojima je izvršenje sprovedeno, vezuje za dan kada je izvršni poverilac naplatio novčano potraživanje i ne pravi razliku između savesnog i nesavesnog sticaoca.
Iz odredbe člana 79. stav 5. Zakona proizlazi imperativna obaveza suda da u postupku protivizvršenja na predlog izvršnog dužnika odredi naplatu zakonske zatezne kamate ukoliko je izvršenje sprovedeno radi naplate novčanog potraživanja i isplatu te kamate vezuje za dan kada je izvršni poverilac naplatio novčano potraživanje.
Zakon o obligacionim odnosima propisuje pravilo da kad se vraća stečeno bez osnova na novčana sredstva zateznu kamatu plaća nesavestan sticalac, od dana sticanja, a inače se plaća od dana podnošenja zahteva (član 214.).
Zakonom o osnovama svojinskopravnih odnosa ("Službeni list SFRJ, br. 6/80 i 36/90, "Službeni list SRJ", broj 29/96 i "Službeni glasnik RS", broj 115/05) propisano je da vlasnik ima pravo da svoju stvar drži, da je koristi i da njome raspolaže u granicama određenim zakonom (član 3. stav 1.), da se pravo svojine može oduzeti ili ograničiti u skladu sa Ustavom i zakonom (član 8.), da se pravo svojine stiče i odlukom državnog organa, na način i pod uslovima određenim zakonom (član 20. stav 2.), da se na osnovu pravnog posla pravo svojine na pokretne stvari stiče predajom te stvari u državinu sticaoca (član 34. stav 1.), da pravo svojine koje određeno lice ima na stvar prestaje kad drugo lice stekne pravo svojine na tu stvar (član 45.), te da savestan držalac postaje nesavestan od trenutka kad mu je tužba dostavljena, ali vlasnik može dokazivati da je savestan držalac postao nesavestan i pre dostavljanja tužbe.
Situacije u kojima može doći do protivizvršenja propisane su članom 78. stav 1. tač. 1) do 4) Zakona o izvršenju i obezbeđenju, a to su kad je: izvršna isprava prvnosnažno, odnosno konačno ukinuta, preinačena, poništena ili stavljena van snage; izvršni dužnik u toku izvršnog postupka dobrovoljno izmiri poveriočevo potraživanje; rešenje o izvršenju ili rešenje o sprovođenju izvršenja pravosnažno bude ukinuto ili preinačeno, odnosno, pravnosnažnom sudskom odlukom bude utvrđena nedopustivost izvršenja. U takvim situacijama izvršni poverilac je savestan, budući da je lice koje je naplatilo potraživanje po pravnom osnovu, jer po pretpostavci, on u vreme naplate potraživanja nije znao, niti je mogao znati da će pravni osnov otpasti. Prema članu 78. stav 3. Zakona, izvršni poverilac ima mogućnost da se izjasni o predlogu za protivizvršenje, po donošenju rešenja o protivizvršenju ima mogućnost da izjavi prigovor, a razlozi za prigovor propisani su u članu 42. Zakona. Nakon što je osnov otpao, izvršni poverilac je prestao biti vlasnik novčanih sredstava koje je izvršenjem primio.
Načelo savesnosti, po prirodi stvari dovodi do velike individualizacije u primeni, pa ukoliko ne postoji zakonska odredba o tome kada se izvršni poverilac smatra nesavesnim, postoji veliki rizik da bude povređena pravna sigurnost u postupku protivizvršenja. Zakon o obligacionim odnosima ne uređuje ni jednu situaciju kad lice postaje nesavesno, niti sadrži opšte pravilo ili bliža pravila o savesnosti i nesavesnosti obogaćenog i osiromašenog lica kojima bi uslovljavao obim restitucije koju duguje obogaćeno lice ovom činjenicom. Nesumnjivo je da izvršni poverilac u postupku izvršenja nije nesavesno lice. Načelo formalnog legaliteta iz člana 8. Zakona o izvršenju i obezbeđenju obavezuje sud da postupak sprovede saobrazno zakonu.
Polazeći od toga da je Ustavom utvrđeno da je pravni poredak jedinstven i da svi zakoni i drugi opšti akti doneti u Republici Srbiji moraju biti saglasni sa Ustavom, te da je osnovna funkcija Ustavnog suda da štiti ustavnost i zakonitost, a time i da obezbedi međusobnu saglasnost svih opštih akata koji egzistiraju u domaćem pravnom poretku, Ustavni sud je, imajući u vidu sadržinu osporene odredbe člana 79. stav 5. Zakona o izvršenju i obezbeđenju, ocenio da se u konkretnom slučaju kao sporna, osnovano mogu postaviti sledeća ustavnopravna pitanja:
- da li je osporena odredba člana 79. stav 5. Zakona o izvršenju i obezbeđenju, kao procesnog zakona, u saglasnosti sa načelom jedinstva pravnog poretka utvrđenim članom 4. stav 1. Ustava, imajući u vidu da ustavno načelo jedinstva pravnog poretka nalaže da osnovni principi i pravni instituti predviđeni materijalnim zakonima kojima se na sistemski način uređuje jedna oblast društvenih odnosa budu poštovani i u procesnim zakonima;
- da li se osporenom odredbom člana 79. stav 5. Zakona obezbeđuje jednaka zakonska zaštita, tj. jednaka zaštita prava pred sudovima iz člana 36. stav 1. Ustava, budući da izvršni poverilac u postupku protivizvršenja mora po samom zakonu da vrati sve što je primio od dana isplate, sa zakonskom zateznom kamatom na novčano potraživanje, a što od njega, kao tuženog, u parničnom postupku ne bi mogao da traži izvršni dužnik kao tužilac iz obligacionog odnosa nastalog neosnovanim obogaćenjem;
- da li se osporenom odredbom člana 79. stav 5. Zakona, imajući u vidu razloge za izjavljivanje prigovora iz člana 42. Zakona o izvršenju i obezbeđenju, obezbeđuje Ustavom garantovano pravo na pravno sredstvo iz člana 36. stav 2. Ustava, odnosno ima li izvršni poverilac delotvorno pravno sredstvo kojim bi zaštitio svoja prava kao lice koje nije znalo, niti je moglo znati da je pravni osnov otpao i da je time postalo nesavesno, budući da zakonom nije regulisano kad se postaje nesavesnim u pogledu sudske odluke koja je ukinuta, preinačena, poništena ili stavljena van snage, odnosno da li se ovom odredbom Zakona toliko odstupa od smisla i cilja savesnosti iz člana 214. Zakona o obligacionim odnosima, da delotvornost ovog pravnog sredstva gubi na značaju jer se ne može obezbediti njegova stvarna upotreba, već ostaje samo puko zakonom proklamovano pravno sredstvo, čime se dovodi u pitanje i pravo na pravično suđenje iz člana 32. stav 1. Ustava.
Polazeći od svega napred navedenog, Ustavni sud nalazi da se osnovano postavlja pitanje saglasnosti osporene odredbe člana 79. stav 5. Zakona i izvršenju i obezbeđenju sa Ustavom, te je, saglasno odredbi člana 53. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu, pokrenut postupak za utvrđivanje neustavnosti i nesaglasnosti sa potvrđenim međunarodnim ugovorom navedene odredbe Zakona i rešeno kao u tački 1. izreke.
Budući da je povodom odredbe člana 79. stav 3. Zakona Ustavni sud inicijativu odbacio, a da se posledice utvrđivanja eventualne neustavnosti osporene odredbe člana 79. stav 5. Zakona mogu naknadno otkloniti, Sud nalazi da privremena obustava izvršenja pojedinačnog akta ili radnje koji bi bili preduzeti na osnovu osporenih odredaba Zakona nije neophodna, pa je rešeno kao u tački 3. izreke.
Na osnovu izloženog i odredaba člana 42a stav 1. tačka 5), člana 46. tač. 1), 3) i 5) i člana 107. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu, Ustavni sud je doneo Rešenje kao u izreci.
PREDSEDNIK
USTAVNOG SUDA
dr Dragiša B. Slijepčević