| Osnov: | Zakon o obligacionim odnosima | ||
| Vrsta: | Sudska praksa | ||
| Sud: | Vrhovni sud Srbije* | Datum: 16.02.1992 | Broj: pRev.241/97 |
| Abstrakt: | |||
U toku postupka pred prvostepenim sudom utvrđeno je da je tuženi, nakon prethodnog dogovora sa tužiocima, u 1986. godini zaključio ugovor o zakupu jedne zgrade na P. a nakon adaptacije te zgrade tuženi je registrovao ugostiteljsku radnju na svoje ime i bio je poreski obaveznik kao imalac te radnje.
Između stranaka je 1986. godine postignut usmeni dogovor o obavljanju zajedničkog posla u toj ugostiteljskoj radnji, te je nakon toga prvotužilac dao tuženom 18.000 nemačkih maraka, i to sukcesivno u više navrata, a drugotužilac je dao 14.500 nemačkih maraka.
Iz tih sredstava izvršena je adaptacija zgrade, kao i nabavka inventara radi otvaranja ugostiteljskog objekta, sve kako je to dogovoreno između stranaka.
Za sve vreme rada ugostiteljske radnje stranke su ulagale sredstva i delile prihod srazmerno uloženim sredstvima.
Međutim, 1989. godine radnja je prestala sa radom.
Na osnovu prednjih činjenica, pogrešan je pravni zaključak nižih sudova da je ugovor o ortakluku strogo formalan ugovor, odnosno da je za zaključenje tog ugovora potrebna pismena forma.
Nasuprot iznetom pravnom stanovištu nižih sudova, Vrhovni sud smatra da ugovor o građevinsko-pravnom ortakluku nije formalan ugovor odnosno da za njegovo zaključenje i punovažnost nije potrebna pismena forma.
Ugovori obligacionog prava ne podležu nikakvoj formi, sem ako je zakonom drukčije određeno (član 67. stav 1. ZOO). Dakle, pravilno je da su ugovori neformalni, a za punovažnost ugovora potrebna je forma samo kada je to zakonom određeno.
Prema odredbi člana 73. ZOO, ugovor za čije zaključenje je potrebna pismena forma smatra se punovažnim iako nije zaključen u toj formi, ako su ugovorne strane izvršile u celosti ili prethodnom delu obaveze iz ugovora, osim ako iz cilja zbog kojeg je forma propisana ne proizlazi što drugo.
Ove opšte odredbe iz Zakona o obligacionim odnosima imaju se primeniti i na ugovore koji nisu imenovani, odnosno regulisani u tom zakonu, pa se dakle te odredbe primenjuju i na ugovor o građansko-pravnom ortakluku.
Prema tome, između parničnih stranaka, a s obzirom na utvrđeno činjenično stanje u toku prvostepenog postupka, zaključen je ugovor o ortakluku u vezi sa zajedničkim vođenjem ugostiteljske radnje, te ukoliko je u radu ugostiteljske radnje ostvaren gubitak, onda se taj gubitak ima deliti na sve ortake, a srazmerno ortačkim ulozima svakog od ortaka.
| Deskriptori: | Pismena forma; Usmena forma ZOO073 Konvalidacija ugovora; Važenje ugovor koji nije sačinjen u propisanoj formi; Ugovor izvršilen u celini ili pretežnom delu ZOO067 Neformalnost ugovora |