| Osnov: | Zakon o obligacionim odnosima Zakon o stanovanju | ||
| Vrsta: | Sudska praksa | ||
| Sud: | Vrhovni sud Srbije* | Datum: 31.03.2004 | Broj: Rev.1528/03 |
| Abstrakt: | |||
Zbog toga je ugovor o otkupu prethodnog stana, koji je sa vlasnikom stana zaključila supruga bivšeg nosioca stanarskog prava, kao član njegovog porodičnog domaćinstva, a na osnovu njegove saglasnosti, apsolutno ništav, jer je zaključen protivno odredbama čl. 16 stav 1 i 2 Zakona o stanovanju.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju prvotuženi je bio nosilac stanarskog prava na određenom stanu u K, a na osnovu ugovora o korišćenju tog stana od 14.12.1970. godine, a stan je koristio zajedno sa suprugom-drugotuženom. Njemu je 1988. godine dodeljen na korišćenje v svojstvu nosioca stanarskog prava jednosoban stan površine 43, 25 m2 a u rešenju je navedeno da će novodobijeni stan koristiti sa članom svog domaćinstva-suprugom. On je zaključio ugovor o korišćenju novodobijenog stana u kome je kao član njegovog porodičnog domaćinstva upisana i njegova supruga u ovom sporu drugotužena. Prvotuženi se preselio u novodobijeni stan, dok je njegova supruga nastavila sa korišćenjem spornog stana. Prvotuženi je novodobijeni stan otkupio 11.05.1993. godine, a nakon toga je dao saglasnost svojoj supruzi-drugotuženoj da otkupi predmetni stan, pa je ona zaključila ugovor o otkupu predmetnog stana sa tužiljom Opštinom P. koja je nosilac prava korišćenja i raspolaganja na tom stanu. Brak tuženih je razveden pravnosnažnom presudom 17. 12.1997. godine, a tužba Opštine Palilula je podneta 08.05.1997. godine.
Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja nižestepeni sudovi su i po oceni revizijskog suda pravilno primenili materijalno pravo i to odredbe čl. 12 i 19 stav 1 i 2 Zakona o stambenim odnosima SRS koji je bio na snazi u vreme dodele novog stana prvotuženom kao i odredbe čl. 16 stav 1 i 2 Zakona o stanovanju, kada su usvojili tužbeni zahtev i utvrdili da je ništav i da ne proizvodi pravno dejstvo ugovor o otkupu stana koji je zaključen izmeću tužilje Opštine Palilula i tužene Koviljke, kao i kada je utvrdio da je ugovor o korišćenju stana koji je zaključen 14. 12. 1970. godine izmeću tuženog T. i Gradskog stambenog preduzeća prestao pa su obavezani tuženi da predmetni stan isprazne i predaju u posed tužilji Opštini Palilula. I prema stanovištu revizijskog suda dodeljivanjem drugog stana na korišćenje u svojstvu stanarskog prava, tuženom je prestalo stanarsko pravo na stanu koji je do tada u tom svojstvu koristio, a njegovoj supruzi je prestalo pravo trajnog korišćenja istog stana jer je novodobijeni stan dodeljen i za nju. Kako je tuženom prestalo svojstvo nosioca stanarskog prava na predmetnom stanu on nije ni imao ovlašćenje da da saglasnost za otkup stana svojoj supruzi tuženoj Koviljki niti je ona bila ovlašćena da zaključi ugovor o otkupu stana sa Opštinom Palilula shodno članu 16 stav 1 i 2 Zakona o stanovanju RS koji je bio na snazi u vreme zaključenja spornog ugovora o otkupu stana. Pri tome kada se ima u vidu da su oba stana otkupljena od strane tuženih za vreme trajanja njihovog braka koji je pravnosnažno razveden tek u toku trajanja parnice, nesumnjivo je da je ugovor o otkupu predmetnog stana ništav jer je zaključen suprotno Zakonu o stanovanju Republike Srbije.