Uredbom o privremenoj zabrani raspolaganja odredjenim nepokretnostima, pokretnim stvarima i pravima Sl. g. RS, br. 49, 50. i 55/91 i br. 29 i 46/92 privremeno je zabranjeno raspolaganje nepokretnostima, pokretnim stvarima i pravima koja se nalaze na teritoriji Republike Srbije, a čiji su vlasnici odnosno korisnici pravna lica i imaoci radnje na teritorijama republika koje nisu članice SRJ.Ugovor o cesiji od 11. 3. 1993. godine je ništav. Ovo stoga, što je sedište ustupioca na teritoriji Republike koja nije članica SRJ a sedište prijemnika na teritoriji SRJ.Taj ugovor nije u skladu sa napred navedenim imeprativnim propisom kojim je zabranjeno raspolaganje pokretnim stvarima i pravima. Radi se o nedopuštenom osnovu ugovora (čl. 51. ZOO) jer je protivan prinudno propisu, pa se po čl. 103. ZOO ugovor ima smatrati ništavim.Posledica ništavosti je takva da ugovor o cesiji od početka ne proizvodi pravno dejstvo. Zato zahtev stranaka iz takvog ugovora je neosnovna i ne može uživati sudsku zaštitu.Iz napred iznetog proizilazi da ugovor o cesiji od početka ne proizvodi pravno dejstvo. Zato je neosnovan tužbeni zahtev zasnovan na takvom ugovoru.