| Osnov: | Krivični zakon Jugoslavije | ||
| Vrsta: | Sudska praksa | ||
| Sud: | Vrhovni sud u Beogradu | Datum: 29.06.2003 | Broj: Kž.140/01 |
| Abstrakt: | |||
Neosnovano se žalbom okrivljenog pobija prvostepena presuda kada se tvrdi da prvostepeni sud nije na pouzdan način utvrdio da je okrivljeni izvršio krivično djelo u saizvršilaštvu sa osuđenima, jer on nije neposredno učestvovao u njegovom izvršenju.
Pobijena presuda za razliku od onog što joj u žalbi prigovaraju zastupa onaj isti model objektivno-subjektivne teorije o saizvršilaštvu koji je usvojen tada važećim članom 22. KZRS i savršeno je ispravno izložila tu koncepciju.
Ustvari, iz ove zakonske odredbe se jasno vidi da saizvršilac ne mora učestvovati u samoj radnji izvršenja, dovoljno je da on na "drugi način" bitno omogući tu radnju.
Ono što je prema utvrđenju pobijane presude učinio okrivljeni zaista je presudno omogućilo radnju predmetnog djela, toliko presudno da bez toga djelo ne bi bilo moguće izvršiti (okrivljeni dao inicijativu za izvršenje djela, pokazao žrtvu znajući da je oštećeni bogat čovjek) . Sama činjenica da je okrivljeni posljedicu lišenja života krivičnog djela teški slučajevi razbojničke krađe i razbojništva iz člana 151. stav 2. KZ RS posebni dio predvideo kao moguću i pristao na nju (akteri događaja, a i on sa sobom su nosili oružje), dakle, da je radio sa eventualnim umišljajem, ne može se dovesti u pitanje protivargumentima žalbe da okrivljeni nije neposredno učestvovao u izvršenju djela, jer je upravo njegova uloga kako je već rečeno bila presudna.
Saizvršilaštvo (čl. 22. KZ RS) Vrhovni sud Srpske, Kž.140/01 od 3.09.2001
| Deskriptori: | KZJ022 Saizvršilaštvo |