| Vrsta: | Sudska praksa | ||
| Sud: | Ustavni sud | Datum: 16.01.2013 | Broj: Už-1136/2010 |
| Abstrakt: | |||
Ustavni sud, Veliko veće, u sastavu: predsednik Suda dr Dragiša B. Slijepčević, predsednik Veća i sudije Katarina Manojlović Andrić, dr Marija Draškić, dr Agneš Kartag Odri, dr Goran Ilić, Sabahudin Tahirović, dr Dragan Stojanović i mr Milan Marković, članovi Veća, u postupku po ustavnoj žalbi Milane Nenin iz Veternika, na osnovu člana 167. stav 4. u vezi člana 170. Ustava Republike Srbije, na sednici Veća održanoj 16. januara 2013. godine, doneo je
1. Usvaja se ustavna žalba Milane Nenin i utvrđuje se da je u parničnom postupku koji je vođen pred Opštinskim sudom u Novom Sadu u predmetu P. 6504/06 i izvršnom postupku koji se vodio pred Četvrtim opštinskim sudom u Beogradu u predmetu I. 7143/08, a sada se vodi pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu u predmetu I. 49508/10, povređeno prav o podnosi teljke ustavne žalbe na suđenje u razumnom roku, zajemčen o odredb om člana 32. stav 1. Ustava Republike Srbije.
2. Nalaže se Prvom osnovnom sudu u Beogradu da preduzme sve neophodne mere kako bi se izvršni postupak iz tačke 1. okončao u najkraćem roku.
1. Milana Nenin iz Veternika podnela je 29. januara 2010 . godine, preko punomoćnika Vojislave Dragović Tubić, advokata iz Novog Sada, Ustavnom sudu ustavnu žalbu protiv presude Opštinskog suda u Novom Sadu P. 6504/06 od 24. januara 2007. godine i presude Okružnog suda u Novom Sadu Gž. 1537/07 od 21. marta 2008. godine, zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku iz člana 32. stav 1. Ustava Republike Srbije.
U ustavnoj žalbi je, između ostalog, nave deno da je tužbu parničnom sudu podnela 8. juna 2006. godine a da još nije uspela da naplati svoje potraživanje, kao i da je isključivom neažurnošću suda u izvršnom postupku koji se vodio pred Četvrtim opštinskim sudom u Beogradu u predmetu I. 7143/08 podnositeljka onemogućena u ostvarivanju svojih prava i naplati potraživanja koje je utvrđeno presudama Opštinskog suda u Novom Sadu P. 6504/06 od 24. januara 2007. godine i Okružnog suda u Novom Sadu Gž. 1537/07 od 21. marta 2008. godine. Podnositeljka ustavne žalbe nije istakla zahtev za naknadu štete.
2. Saglasno odredbi člana 170. Ustava Republike Srbije, ustavna žalba se može izjaviti protiv pojedinačnih akata ili radnji državnih organa ili organizacija kojima su poverena javna ovlašćenja, a kojima se povređuju ili uskraćuju ljudska ili manjinska prava i slobode zajemčene Ustavom, ako su iscrpljena ili nisu predviđena druga pravna sredstva za njihovu zaštitu. Postupak po ustavnoj žalbi se, u smislu člana 175. stav 3. Ustava uređuje zakonom.
Odredba člana 82. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu („Službeni glasnik RS“, br. 109/07 i 99/11) je po sadržini identična odredbi člana 170. Ustava, dok je odredbom stava 2. istog člana propisano da se ustavna žalba može izjaviti i ako nisu iscrpljena pravna sredstva, u slučaju kada je podnosiocu ustavne žalbe povređeno pravo na suđenje u razumnom roku.
U postupku pružanja ustavnosudske zaštite povodom ispitivanja osnovanosti ustavne žalbe u granicama istaknutog zahteva, Ustavni sud utvrđuje da li je u postupku odlučivanja o pravima i obavezama podnosioca ustavne žalbe povređeno ili uskraćeno njegovo Ustavom zajemčeno pravo ili sloboda.
3. Ustavni sud je, u sprovedenom postupku, utvrdio sledeće činjenice i okolnosti od značaja za odlučivanje u ovoj ustavnosudsko j stvari:
3.1. Činjenice i okolnosti koje se tiču parničnog postupka pred Opštinskim sudom u Novom Sadu u predmetu P. 6504/06
Ustavni sud je, iz navoda ustavne žalbe i dostavljene dokumentacije utvrdio da je podnositeljka ustavne žalbe podnela 8. juna 2006. godine tužbu radi naknade nematerijalne štete prouzrokovane povredom ugleda i časti putem štampe. Osporeni parnični postupak pravnosnažno je okončan donošenjem drugostepene presud e Okružnog suda u Novom Sadu Gž. 1537/07 od 21. marta 2008. godine, kojom je potvrđena osporena prvostepena presuda Opštinskog suda u Novom Sadu P. 6504/06 od 24. januara 2007. godine.
3.2. Činjenice i okolnosti koje se tiču izvršnog postupka koji se vodio pred Četvrtim opštinskim sudom u Beogradu u predmetu I. 7143/08, a sada se vodi pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu u predmetu I. 49508/10
Uvidom u spise predmeta Prvog osnovnog suda u Beogradu I. 49508/10 utvrdio da je osporeni izvršni postupak pokrenut po predlogu podnositeljke ustavne žalbe od 3. juna 2008. godine.
Rešenjem Četvrtog opštinskog suda u Beogradu I. 7143/08 od 23. juna 2008. godine dozvoljeno je prinudno izvršenje novčanog potraživanja izvršnog poverioca – ovde podnositeljke ustavne žalbe prenosom sredstava koja se vode na računu izvršnog dužnika. Sud je dopisom I. 7143/08 od 9. juna 2008. godine naložio punomoćniku poverioca da u roku od tri dana , pod pretnjom posledica propuštanja , dostavi sudu overeno punomoćje za prijem troškova parničnog postupka, sa pripadajućom kamatom i troškova izvršnog postupka, po kojem je punomoćnik postupio 19. juna 2008. godine.
Punomoćnik poverioca je podneskom od 10. jula 2008. godine urgirao postupanje suda u dostavljanju rešenja o izvršenju Narodnoj banci Srbije, a uz podnesak od 17. jula 2008. godine dostavio je dokaz o uplati sudske takse .
Rešenje o izvršenju I. 7143/08 od 23. juna 2008. godine dostavljeno je Odseku za prinudnu naplatu Narodne banke Srbije 24. jula 2008. godine.
Punomoćnik poverioca je podneskom od 21. novembra 2008. godine obavestio sud da su račun i izvršnog dužnika (koji su poznat i poveriocu) u blokadi od 19. juna 20 08. godine i predlažio je da sud pozove dužnika da se izjasni sa kog računa isplaćuje zarade i ostale troškove, s obzirom na to da i dalje štampa i prodaje dnevne novine, kao i da se od poreske uprave pribavi podatak o računima sa kojih izvršni dužnik vrši uplatu PDV i ostalih poreskih obaveza. Istim podneskom punomoćnik poverioca je predložio da se pored već dozvoljenog izvršenja rešenjem I. 7143/08 od 23. juna 2008. godine (plenidbom novčanih sredstava sa računa dužnika) odredi još jedno sredstvo izvršenja , i to popisom, procenom, plenidbom i prodajom pokretnih stvari izvršnog dužnika na određenoj adresi .
Sud je, nakon toga , dopisom od 23. januara 2009. godine , naložio punomoćniku poveroca da se izjasni da li podneskom od 21. novembra 2008. godine predlaže promenu izvršenja, kao i da li se tim podneskom predlaže da se od dužnika zatraži izjava o imovini.
Podneskom izvršnog poverioca od 2. februara 2009. godine ponovljeni su predlozi izneti u podnesku od 21. novembra 2008. godine. Punomoćnik poverioca je nakon toga podnescima od 11. marta, 8. maja i 11. maja 2009. godine urgira o postupanje suda po podnesku od 21. no vembra 2008. godine, a povodom pritužbe poverioca od 11. maja 2009. godine vršilac funkcije predsednika Četvrtog opštinskog suda u Beogradu je 28. maja 2009. godine naložila da se spisi predmeta iznesu postupajućem sudiji kako bi bile preduzete sve zakonske mere radi što skorijeg okončanja postupka.
Rešenjem Četvrtog opštinskog suda u Beogradu I. 7143/08 od 25. juna 2009. godine, pored prinudnog izvršenja plenidbom novčanih sredstava sa računa dužnika dozvoljenog rešenjem I. 7143/08 od 23. juna 2008. godine, određeno je još jedno sredstvo izvršenja i to popisom, procenom, plenidbom i prodajom po kretnih stvari izvršnog dužnika, koje je strankama dostavljeno 2. odnosno 4. jula 2009. godine.
Naredbom postupajućeg sudije od 14. aprila 2010. godine predmet je po rešenju I. 7143/08 od 25. juna 2009. godine dostavljen službenom licu u rad.
U zapisniku o popisu i proceni od 7. juna 2010. godine konstatovano je da je izvršni dužnik zakupac poslovnog prostora na navedenoj adresi, te da nije moguće sprovesti izvršenje jer ne postoje pokretne stvari izvršnog dužnika. Kopija zapisnika od 7. juna 2010. godine dostavljena je punomoćniku izvršnog poverioca 6. septembra 2010. godine.
Sud je dopisom od 23. decembra 2010. pozvao punomoćnika poveri oca da dostavi tačnu adresu izvršnog dužnika radi sprovođenja dozvoljenog izvršenja, odnosno da predloži dalji nastavak izvršnog postupka.
Punomoćnik poverioca je podneskom od 2. februara 2011. godine obavestio sud da od Agencije za privredne registre pokušava da sazna status dužnika, nakon čega će predložiti dalji tok postupka.
Podneskom od 28. marta 2011. godine punomoćnik poverioca je kao izvršnog dužnika označio pravnog sledbenika prvobitnog dužnika K.N. d.o.o . koji se pripojio drugom privrednom društvu (K.P. d.o.o .) i dostavio potvrdu Agencije za privredne registre da je privredno društvo K.N. d.o.o brisano iz registra usled statusne promene spajanje pripajanjem privrednom društvu K .P. d.o.o.
Dopisom od 8. aprila 2011. godine sud je od poverioca tražio da dostavi ugovor o pripajanju zaključen između K.N . d.o.o. i K.P . d.o.o, kako bi se utvrdilo da je novooznačeni izvršni dužnik zaista pravni sledbenik izvršnog dužnika.
Podneskom od 15. aprila 2011. godine poverilac je obavestio sud da takav ugovor nije dostupan javnosti, pa ni poveriocu, ali da su podaci iz Agencije za privredne registre, koje je dostavio, zvanični, kao i da je Agencija za privredne registre jedina ovlašćena da izdaje verodostojne podatke o stanju registra privrednih društava.
Rešenjem Prvog osnovnog suda I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine izmenjeno je rešenje o izvršenju I. 7143/08 od 23. juna 2008. godine i 25. juna 2009. godine, tako što se umesto ranije označenog izvršnog dužnika označava njegov pravni sledbenik, dok su u preostalom delu navedena rešenja ostala neizmenjena.
Povodom žalbe izvršnog dužnika izjavljene protiv rešenja I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine, sud je 16. juna 2011. godine dao naredbu da se spisi predmeta dostave tada nadležnom Višem sudu u Beogradu. U spisima predmeta nema dokaza da su spisi dostavljani drugostepenom sudu , već samo postoji službena beleška od 29. marta 2012. godine kojom je konstatovano da su spisi predmeta I. 49508/10 dostavljeni sudskoj praksi zajedno sa četiri primerka rešenja IPV. 1940/11/8 od 15. marta 2012. godine .
Rešenjem Prvog osnovnog suda u Beogradu Ipv. 1940/11/8 od 15. marta 2012. godine odbačen je prigovor izvršnog dužnika kao nedozvoljen, te je rešenje I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine postalo pravnosnažno.
Pravnosnažno rešenje Prvog osnovnog suda u Beogradu I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine dostavljeno je Narodnoj banci Srbije na postupanje 11. maja 2012. godine.
Uz dopis od 25. maja 2012. godine Narodna banka Srbije je sudu vratila predmetno rešenje o izvršenju jer je račun izvršnog dužnika naveden u rešenju ugašen a u bazi podatka ne postoji neki drug i račun dužnika . Sud je dopis Narodne banke Srbije dostavio poveriocu 11. jula 20 12. godine, a dopisom od 1. oktobra 2012. godine sud je pozvao poverioca da se izjasni o daljem toku postupka.
Podneskom od 11. oktobra 20 12. godine poverilac je predložio da se od dužnika zatraži izjava o imovini u skladu sa članom 54. Zakona o izvršanju i obezbeđenju.
Rešenjem Prvog osnovnog suda u Beogradu 49508/10 od 25. oktobra 2012. godine naloženo je izvršnom dužniku da se u roku od pet radnih dana izjasni o imovini , u smislu člana 54. Zakona o izvršanju i obezbeđenju.
4. Odredbom člana 32. stav 1. Ustava je utvrđeno da svako ima pravo da nezavisan, nepristrasan i zakonom već ustanovljen sud, pravično i u razumnom roku, javno raspravi i odluči o njegovim pravima i obavezama, osnovanosti sumnje koja je bila razlog za pokretanje postupka, kao i o optužbama protiv njega.
Zakonom o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 125/04 i 111/09), koji je bio na snazi u vreme trajanja osporenog parničnog postupka, bilo je propisano da stranka ima pravo da sud odluči o njenim zahtevima i predlozima u razumnom roku, kao i da je sud dužan da nastoji da se postupak sprovede bez odugovlačenja i sa što manje troškova (član 10. ).
Odredbama Zakona o izvršnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 125/04), koji je važio u vreme podnošenja predloga za izvršenje u ovoj pravnoj stvari, bilo je propisano: da je u postupku izvršenja i obezbeđenja sud dužan da postupa hitno i da je sud dužan da o predlogu za izvršenje odluči u roku od tri dana od dana podnošenja predloga (član 5. st. 1. i 2.); da rokovi koje određuje sud za preduzimanje određenih radnji ne mogu biti duži od tri dana, osim ako ovim zakonom nije drugačije predviđeno (član 5. stav 3.); da se postupanje protivno odredbama st. 1. i 2. ovog člana smatra nesavesnim i nestručnim postupanjem sudije, u smislu odredaba Zakona o sudijama (član 5. stav 5.); da je sud dužan da donese rešenje o izvršenju i preduzima radnje sprovođenja izvršenja, kada su ispunjeni uslovi za donošenje rešenja o izvršenju i za sprovođenje izvršenja (član 7.).
Zakon o izvršenju i obezbeđenju („Služeni glasnik RS“, broj 31/11), koji se primenjuje od 17. septembra 2011. godine, u članu 358. stav 1. propisuje da će se postupak izvršenja i obezbeđenja u kojima je do dana početka primene ovog zakona započeto sprovođenje izvršenja okončati po odredbama ovog zakona. Takođe, i odredbom člana 6. stav 1. ovog zakona propisano je da je postupak izvršenja i obezbeđenja hitan.
5. Po oceni Ustavnog suda, iz navoda ustavne žalbe proizlazi da podnositeljka ustavne žalbe isključivo ističe povredu prava na suđenje u razumnom roku, kao elementa prava na pravično suđenje. Dakle, iako podnositeljka u uvodu izričito osporava presude : Opštinskog suda u Novom Sadu P. 6504/06 od 24. januara 2007. godine i Okružnog suda u Novom Sadu Gž. 1537/07 od 21. marta 2008. godine, iz navoda ustavne žalbe nesumnjivo proizlazi da zapravo osporava trajanje parničnog postupka u kojem su donete označene presude, kao i izvršnog postupka koji mu je usledio, a što potvrđuju njeni navodi da je tužbu podnela 8. juna 2006. godine, a da svoje potraživanje još uvek nije namirila.
Analizirajući dužinu trajanja postupka, Ustavni sud je ocenio da se u konkretnom slučaju kao jedinstvena celina mora uzeti i parnični postupak koji je vođen pred Opštinskim sudom u Novom Sadu, kao i izvršni postupak koji je nakon pravnosnažnog okončanja parničnog postupka vođen pred Četvrtim opštinskim sudom u Beogradu, a koji je još uvek u toku pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu. Ustavni sud nalazi da je i Evropski sud za ljudska prava u Strazburu u svojoj praksi izrazio slično stanovište (videti presudu Evropskog suda od 19. marta 1997. godine, u predmetu ''Hornsby protiv Grčke'', broj aplikacije 18357/91, stav 40.).
Imajući u vidu navedeno, Ustavni sud je utvrdio da je parnični postupak pokrenut 8. juna 2006. godine, podnošenjem tužbe Opštinskom sudu u Novom Sadu, te da izvršni postupak, koji je usledio nakon parničnog, još uvek nije okončan.
Ocenjujući navode i razloge ustavne žalbe sa stanovišta Ustavom zajemčenog prava na suđenje u razumnom roku, Ustavni sud, najpre, konstatuje da je razumna dužina trajanja sudskog postupka relativna kategorija, koja zavisi od niza činilaca, koji se moraju uzeti u obzir u svakom pojedinačnom slučaju prema njegovim specifičnim okolnostima. Složenost činjeničnih i pravnih pitanja u konkretnom predmetu, ponašanje podnosioca ustavne žalbe kao stranke u postupku, postupanje nadležnih sudova koji vode postupak, kao i priroda postavljenog zahteva, odnosno značaj raspravljanog prava za podnosioca ustavne žalbe su kriterijumi koji utiču na ocenu dužine trajanja postupka i određuju da li je postupak okončan u okviru razumnog roka ili ne.
U pogledu osporenog parničnog postupka vođenog pred Opštinskim sudom u Novom Sadu u predmetu P. 6504/06, Ustavni sud je utvrdio da je ovaj dvostepeni postupak okončan za nepune dve godine, te je ocenio da, bez obzira što je razumna dužina trajanja postupka relativna kategorija koja zavisi od okolnosti svakog konkretnog slučaja, trajanje parničnog postupka vođenog pred Opštinskim sudom u Novom Sadu se objektivno ne može smatrati nerazumno dugim.
Analizirajući dužinu trajanja izvršnog postupka koji se vodio pred Četvrtim opštinskim sudom u Beogradu u predmetu I. 7143/08, a sada se vodi pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu u predmetu I. 49508/10, Ustavni sud je utvrdio da osporeni izvršni postupak do dana odlučivanja o ustavnoj žalbi traje duže od četiri godine i da još uvek nije okončan.
Na osnovu navedenog, kako je izvršni sud bio dužan da postupa hitno, saglasno odredbi člana 5. stav 1. ranijeg Zakona o izvršnom postupku i odredbi člana 6. stav 1. važećeg Zakona o izvršenju i obezbeđenju, Ustavni sud nalazi da raniji Četvrti opštinski sud u Beogradu, a zatim Prvi osnovni sud u Beogradu nisu postupali efikasno u skladu sa zakonskim ovlašćenjima da bi se izvršni postupak koji je po svojoj prirodi hitnog karaktera, okončao u najkraćem roku kako bi izvršni poveri lac namirio svoj e potraživanj e zasnovano na pravnosnažnoj i izvršnoj presudi parničnog suda.
Naime, Četvrtom opštinskom sudu u Beogradu se najpre može staviti na teret okolnost da je rešenje o izvršenju plenidbom novčanih sredstava sa računa izvršnog dužnika I. 7143/08 od 23. juna 2008. godine dostavljeno organizaciji nadležnoj za njegovo sprovođenje tek posle mesec dana od donošenja rešenja i to nakon urgencije punomoćnika poverioca.
Nadalje, po oceni Ustavnog suda, dužini trajanja osporenog izvršn og postupk a je doprinelo i to što su izvršni sudovi u dva navrata slali punomoćniku izvršnog poverioca nepravilne i suvišne naloge .
Najpre je Četvrti opštinski sud dopisom od 23. januara 2009. godine naložio punomoćniku izvršnog poveroca da se izjasni da li podneskom od 21. novembra 2008. godine predlaže promenu izvršenja, kao i da li predlaže da se od dužnika zatraži izjava o imovini. Po oceni Ustavnog suda, na ovaj način se nepotrebno produžilo trajanje postupka za sedam meseci, što se isključivo može staviti na teret sudu s obzirom na to da je u podnesku od 21. novembra 2008. godine punomoćnik precizno i jasno postavio predloge, što potvrđuje i činjenica da kasnijim podnescima punomoćnika izvršnog poverioca nisu ničim izmenjeni predlozi od 21. novembra 2008. godine , a sud je nakon dve urgencije i jedne pritužbe podnete od strane poverioca, doneo rešenje o izvršenju I. 7143/08 od 25. juna 2009. godine u skladu sa podneskom od 21. novembra 2008. godine.
Drugi suvišan nalog suda (kojim je postupak neopravdano produžen za još tri meseca ) ticao se dostavljanja ugovora o pripajanju zaključenog između prvooznačenog izvršnog dužnika i njegovog pravnog sledbenika, koji je Prvi osnovni sud u Beogradu poslao izvršnom poveriocu 8. aprila 2011. godine. Naime, punomoćnik izvršnog poverioca je uz podnesak od 28. marta 2011. godine (kojim je predložio izmenu rešenja o izvršenju u pogledu označavanja izvršnog dužnika) dostavio sudu potvrdu Agencije za privredne registre iz koje proizlazi da je prvooznačeni izvršni dužnik brisan iz registra usled statusn e promen e a da je njegov pravni sledbenik privredno društvo označeno u navedenom podnesku. No, i pored toga , sud je tek rešenjem I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine izvršio tražene izmene rešenja o izvršenju , iako nove provere nije vršio.
Ustavni sud, nadalje, ocenjuje da se ničim ne može opravdati apsolutna neaktivnost izvršnog suda u periodu od 25. juna 2009. godine (kada je rešenjem Četvrtog opštinskog suda u Beogradu I. 7143/08 određeno još jedno sredstvo izvršenja po predlogu izvršnog poverioca od 21. novembra 2008. godine) do 1 4. aprila 2010. godine (kada su spisi predmeta dostavljeni sudskom izvršitelju radi sprovođenja tog izvršenja popisom, procenom i prodajom pokretnih stvari dužnika), iako je sud bio dužan da rešenje I. 7143/08 od 25. juna 2009. godine hitno dostavi sudskom izvršitelju radi sprovođenja popisa, procene i prodaje dužnikove pokertne imovine. Uprkos svojoj obavezi hitnog postupanja, izvršni sud, u navedenom periodu dužem od osam meseci , nije preduzeo nijednu radnju u cilju što skorijeg okončanja započetog izvršnog postupka.
Takođe, Prvom osnovnom sudu u Beogradu se može na teret staviti i trajanje postupka u periodu od 30. maja 2011. godine do 15. marta 2012. godine, odnosno okolnost da je povodom žalbe izvršnog dužnika od 30. maja 2011. godine izjavljene protiv rešenja I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine, data naredba da se spisi dostave tada nadležnom drugostepenom sudu, a da nema dokaza da su spisi zaista i bili dostavljeni Višem sudu u Beogradu, već je o toj žalbi (tretirajući je kao prigovor, a u skladu sa izmenama procesnog zakona) odlučeno tek rešenjem Prvog osnovnog suda u Beogradu Ipv. 1940 /11/8 od 15. marta 2012. godine.
Kada je reč o ponašanju podnositeljke ustavne žalbe, Ustavni sud je ocenio da postoji izvestan doprinos dužini trajanja osporenog izvršnog postupka koji se ogleda u sledećim okolnostima.
Prvo, punomoćnik izvršnog poverioca, ovde podnositeljke ustavne žalbe, uz predlog za izvršenje od 3. juna 2008. godine, nije dostavio specijalno punomoćje za prijem traženih troškova parničnog i izvršnog postupka, već je to učinio tek po nalogu suda 19. juna 2008. godine. Dakle, imajući u vidu navedeno, nisu osnovani navodi podnositeljke da je isključivom neažurnošću izvršnog suda rešenje o izvršenju dostavljno Narodnoj banci Srbije u trenutku kada je račun dužnika bio u blokadi (u blokadi je bio od 19. juna 2008. godine, po navodima poverioca) , iako je predlog za izvršenje podnet u vreme dok račun dužnika nije bio blokiran. Naime, da je punomoćnik poverioca sudu dostavio uredan predlog sa potrebnim punomoćjem, ranije bi bili ispunjeni uslovi za odlučivanje suda; drugo, sudski izvršitelj nije mogao da sprovede popis pokretnih stvari dužnika 7. juna 2010. godine jer je na adresi označenoj u predlogu izvršni dužnik samo bio zakupac prostora u kojem nije bilo pokretnih stvari podobnih za sprovođenje prinudnog izvršenja, kao i da podnositeljka nije po nalogu suda dostavila tačnu adresu izvršnog dužnika na kojoj je moguće sprovesti traženo izvršenje; i treće, podnostiteljka ustavne žalbe je tek 11. oktobr a 2012. godine predložila način nastavka izvršnog postupka , iako je sud 11. jula 2012. godine poslao dopis Narodne banke Srbije kojim je obavestio punomoćnika izvršnog poverioca da nije moguće sprovesti izvršenje na označenom računu novoznačenog izvršnog dužnika, po rešenju I. 49508/10 od 17. maja 2011. godine jer je predmetni račun ugašen . Dakle, po oceni Ustavnog suda, trajanje osporenog izvršnog postupka u periodu od 7. juna 2010. godine do 28. marta 2011. godine (kada je zatražena izmena rešenja o izvršenju zbog statusnih promena izvršnog dužnika) se ne može staviti na teret sudu, kao ni period od 11. jula 2012. godine do 11. oktobra 2012. godine. Međutim, i pored navedenog, Ustavni sud smatra da ponašanje podnositeljke ustavne žalbe nije takvog karaktera koji bi ukazivao da je odlučujuće i u većoj meri doprinelo sveukupnoj dužini trajanja postupka. Stoga, Sud je ocenio da podnositeljka nije u bitnom doprinela dužini trajanja osporenog izvršnog postupka.
Razmatrajući značaj predmeta spora za podnositeljku ustavne žalbe, Ustavni sud smatra da podnositeljka ima legitiman interes da se o njenom zahtevu za naknadu štete zbog povrede ugleda i časti odluči , kao i da se izvršenje takvog novčanog potraživanja sprovede u razumnom roku.
U pogledu složenosti činjeničnih i pravnih pitanja, Ustavni sud je ocenio da se u konkretnom slučaju ne radi o naročito složen im sudskim postupcima.
Ocenjujući sve prethodno izloženo u kontekstu činilaca koji utiču na dužinu trajanja postupka u svakom konkretnom slučaju, Ustavni sud nalazi, posebno imajući u vidu postupanje izvršnog suda, da se dužina trajanja predmetn ih postup aka ni u kom slučaju ne može smatrati razumnom i da se, i pored utvrđenog doprinosa podnositeljke, prevashodno može staviti na teret Četvrtom opštinskom sudu u Beogradu i Prvom osnovnom sudu u Beogradu.
Na osnovu svega iznetog, Ustavni sud je utvrdio da je povređeno pravo podnositeljke ustavne žalbe na suđenje u razumnom roku, zajemčeno odredbom člana 32. stav 1. Ustava, pa je ustavnu žalbu usvojio, saglasno odredbi člana 89. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu , odlučujući kao u tački 1. izreke .
6. Polazeći od toga da izvršni postupak povodom koga je podneta ustavna žalba još nije okončan, a krećući se u granicama postavljenog zahteva, Ustavni sud je, saglasno odredbi člana 89. stav 2. Zakona o Ustavnom sudu, odredio da se štetne posledice utvrđene povrede Ustavom zajemčenog prava otklone nalaganjem nadležnom sudu da preduzme sve neophodne mere kako bi se izvršni postupak okončao u najkraćem roku, pa je odlučio kao u tački 2. izreke.
7. S obzirom na izneto, Ustavni sud je, na osnovu odredaba člana 42b stav 1 . tačka 1) i člana 45. tač ka 9) Zakona o Ustavnom sudu, doneo Odluku kao u izreci.
PREDSEDNIK VEĆA
dr Dragiša B. Slijepčević