Странци која није заступана по адвокату, припада накнада трошкова које је имао њен пуномоћник на име приступа и заступања на рочишту у висини трошкова који су били потребни за присуство таквог пуномоћника на рочишту, ако су ти трошкови мањи од трошкова које би странка имала да је заступана по адвокату из места седишта суда, а ако ти трошкови прелазе висину трошкова које би имала да је заступана по адвокату, таквој се странци може досудити накнада трошкова заступања по пуномоћнику који није адвокат, само до висине трошкова које би имала да је била заступана по адвокату из места седишта суда.
Како је тужени поставио захтев за накнаду трошкова у висини 50 адвокатске тарифе, то је поставио опредељен захтев за накнаду трошкова, што је дужан учинити сагласно одредби члана 164. ЗПП-а, па је првостепени суд морао утврдити стварне трошкове и одлучити о накнади сагласно напред наведеном правном схватању овог суда.