REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž 2146/12
Dana 05.02.2015. godine
B E O G R A D

U IME NARODA

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Gordane Komnenić i Lovorke Stojnov, članova veća, u parnici tužilaca AA1, AA2, AA3, AA4, AA5 i AA6, čiji je punomoćnik AB, advokat, protiv tuženog BB, čiji je punomoćnik BA, advokat, sa umešačem na strani tuženog "BB", radi utvrđenja, činidbe i naknade štete, odlučujući o žalbama tuženog i umešača, izjavljenim protiv delimične presude Drugog osnovnog suda u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu P-415/99 od 13.06.2011.godine, nakon rasprave održane 05.02.2015. godine, u prisustvu tužioca AA1, punomoćnika tužilaca, tuženog, punomoćnika tuženog i punomoćnika umešača, istog dana doneo je

PRESUDU

ODBIJAJU SE kao neosnovane žalbe tuženog i umešača i POTVRĐUJE delimična presuda Drugog osnovnog suda u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu P-415/99 od 13.06.2011.godine u prvom stavu izreke u odnosu na tuženog.

PREINAČUJE SE delimična presuda Drugog osnovnog suda u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu P-415/99 od 13.06.2011.godine, u prvom stavu izreke u odnosu na umešača, tako što se ODBIJA tužbeni zahtev kojim su tužioci tražili utvrđenje prava prirodnog oticanja vode sa katastarskih parcela bb, na kojima su vlasnici kroz propust u starom magistralnom putu u Stublinama označenom kao katastarska parcela bb1 i preko katastarske parcele bb2 u svojini tuženog, što bi umešač bio dužan da prizna i da trpi.

UKIDA SE delimična presuda Drugog osnovnog suda u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu P-415/99 od 13.06.2011.godine, u drugom stavu izreke i ODBACUJE tužba u delu kojim su tužioci tražili utvrđenje da je tuženi bespravnim nasipanjem propusta u saobraćajnici Obrenovac – Valjevo, dela površine između propusta i katastarske parcele bb2 podigao nivo istih i tako zatvorio propust u starom magistralnom putu u vv označenom kao katastarska parcela bb1 i tako onemogućio dotadašnje prirodno oticanje vode sa parcela tužilaca preko parcele tuženog.

Obrazloženje

Delimičnom presudom Drugog osnovnog suda u Beogradu – Sudska jedinica u Obrenovcu P-415/99 od 13.06.2011.godine, stavom prvim izreke, utvrđeno je da tužilac AA, kao vlasnik katastarskih parcela bb, tužilac AA3, kao vlasnik katastarske parcele bba1, tužilac AA2, kao vlasnik katastarske parcele bba2, tužilac AA4, kao vlasnik katastarske parcele bba3, AA6, vlasnik katastarske parcele ba4 i AA5, vlasnik katastarske parcele ba5, imaju pravo prirodnog oticanja vode sa njihovih parcela kroz propuste u starom magistralnom putu u Stublinama, označena kao katastarska parcela bb1, a zatim preko parcele tuženog katastarske parcele bb2, što su tuženi i umešač dužni priznati i trpeti u roku od 15 dana pod pretnjom izvršenja. Stavom drugim izreke, utvrđeno je da je tuženi BB bespravnim nasipanjem propusta u saobraćajnici Obrenovac – Valjevo, dela površine između propusta i katastarske parcele bb2 i nasipanjem svoje parcele broj bb2, podigao nivo istih i tako zatvorio propust u starom magistralnom putu u vv označenom kao katastarska parcela bb1, i tako onemogućio dosadašnje prirodno oticanje vode sa parcela tužilaca preko parcele tuženog, što je dužan priznati u roku od 15 dana pod pretnjom izvršenja.

Protiv navedene presude, tuženi i umešač na strani tuženog su blagovremeno izjavili žalbe, zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Tužioci su podneli odgovor na žalbu tuženog i umešača na strani tuženog.

Ispitujući pravilnost pobijane presude, u smislu člana 372 Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 125/04 i 111/09 – u daljem tekstu: ZPP), koji se u ovom postupku primenjuje na osnovu člana 506 stav 1 Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 72/11, 49/13 – US, 74/13 – US i 55/14), drugostepeni sud je našao da su žalbe delimično osnovane.

U provedenom postupku, nisu učinjene bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačke 1, 2, 5, 7 i 9 ZPP, na koje drugostepeni sud pazi po službenoj dužnosti. Nisu osnovani žalbeni navodi kojima tuženi i umešač ukazuju na postojanje nedostataka koji predstavljaju smetnju za ispitivanje pravilnosti prvostepene presude – dela kojim je u odnosu na tuženog odlučeno o tužbenom zahtevu za utvrđenje prava tužilaca na prirodno oticanje vode, a sa tih razloga i na učinjenu bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz tačke 12 stava 2 tog člana. Izrekom presude u tom delu odlučeno je o deklarativnom tužbenom zahtevu – utvrđeno postojanje spornog prava tužilaca na prirodno oticanje vode preko parcele u svojini tuženog i njegova obaveza na trpljenje da neapsorbovana atmosferska površinska voda, koja se sliva sa zemljišta tužilaca kroz propuste u saobraćajnicama dalje otiče preko zemljišta na kojem je vlasnik. Takva izreka je jasna i razumljiva, kako u pogledu odluke o postojanju prava tužilaca, tako i u pogledu obaveze tuženog na trpljenje tog prava. Iz njene sadržine jasno proizilazi da je tuženi dužan trpeti oticanje vode samo preko parcele na kojoj je vlasnik, njenim prirodnim tokom – prethodnim prolaskom kroz propuste u označenoj saobraćajnici. Deklaratorna presuda nije podobna za izvršenje, tako da su bez uticaja navodi žalilaca o njenoj neizvršivosti.

Prema činjeničnom stanju koje je utvrđeno u prvostepenom i drugostepenom postupku, tužioci su vlasnici zemljišta u katastarskim opštinama Veliko Polje i Stubline – katastarskih parcela ba1 (tužilac AA1), katastarske parcele ba2 (tužilac AA3), katastarske parcele ba3 (tužilac AA3), katastarske parcele ba4 (tužilac AA4), katastarskih parcela ba6 (tužilac AA6) i katastarske parcele ba5 (tužilac AA5). Predmetno zemljište čini kompleks koji kao blaga padina gravitira ka postojećim saobraćajnicama – asfaltnom putu nižeg reda, magistralnom putu Beograd – Valjevo i staroj trasi tog magistralnog puta. Ispod trase sva tri puta, u njihovom nasipu izgrađeni su propusti namenjeni oticanju atmosferske vode koja se sliva sa padine i koju zemljište ne apsorbuje. Tuženi je vlasnik katastarske parcele bb2. Navedena parcela nalazi se sa suprotne, desne strane označenih saobraćajnica i na istoj su sagrađena dva objekta – stambena zgrada, locirana na granici sa katastarskom parcelom bb2 u istoj katastarskoj opštini i pomoćni objekat, koje je tuženi izgradio nakon kupovine zemljišta. Usled nagiba i konfiguracije terena, zemljište u svojini tužilaca nalazi se u padu prema saobraćajnicama i parceli tuženog (delu ranije katastarske parcele bb2r), naspram koje se na udaljenosti od oko 3,5 metara od granice sa susednom katastarskom parcelom bb2/10 (vlasništvo BB1) nalazi propust u nasipu starog magistralnog puta Beograd – Valjevo. Parcela u svojini tuženog nastala je deobom (parcelacijom) katastarske parcele bb2 i u njenom zaleđu prolazi potok _ u dužini od oko 230 metara, koji u tom delu nije regulisan. Označeni potok drenira područje vv i uliva se u kanal _. Potok je u funkciji, njegovo izmeštanje nije rađeno, tako da i danas postoji u istim merama i granicama. Umešač je u zemljišnim knjigama – ZKUL gg i ZKUL gg1 uknjižen kao nosilac prava korišćenja na zemljištu upisanom kao industrijska pruga. Industrijska pruga puštena je u saobraćaj 1978. godine. Prilikom njene izgradnje pribavljena je vodoprivredna saglasnost uz mišljenje tadašnje Beogradsko-posavske vodne zajednice od 08.02.1966. godine da se takva saglasnost može dati uz određene uslove, između ostalog uz izostavljanje predviđene korekcije korita potoka _ i postavljanje propusta na prelazu preko starog korita tog potoka. Trasa industrijske pruge dva puta preseca potok na deonici od puta Obrenovac – Valjevo do kanala _, a to područje napušta kroz propust u donjem stroju železničke pruge koju koristi umešač.

Parcela bb2 (tuženi ja vlasnik njenog dela označenog kao parcela 162/11) i parcele bb u svojini tužioca AA1, poseduju zajedničku prirodnu uvalu koja prikuplja vodu i usmerava je prema potoku _. Uvalu preseca put na kojem je prilikom izgradnje, na mestu gde preseca uvalu, ostavljen pravougaoni pločasti propust širine 60 cm i visine 80 cm, sa kotom dna na 76,65 mnm. Parcela bb2 se na jugoistočnoj strani graniči sa lokalnim putem Obrenovac – Valjevo u dužini od oko 250 metara i na tom delu postoji propust. Od propusta pa do regulacione linije označene parcele nalazi se javna površina širine oko 7,5 m, koja pripada regulacionoj širini puta. Od regulacione širine puta, geodetskim merenjima iz 1963. godine, označena je prirodna uvala preko kastastarske parcele bb2 u dužini od oko 25 metara. Tom prirodnom uvalom je voda, koja napušta parcele tužilaca i prolazi kroz propust u trupu puta, prelazila preko parcele bb2 u označenoj dužini i nastavljala prema potoku _. Teren na toj parceli tada je bio u padu – razlika između najviše kote (77,50 mnm) i najniže kote (75,50 mnm) iznosila je 2 metra.

Parcela 162 KO Stubline sada je u delu propusta na putu podeljena na katastarsku parcelu bb2 u svojini tuženog i katastarsku parcelu bb2a u svojini BB1. Posle deobe navedene parcele voda koja je napuštala propust u trupu puta prelazila je preko javne površine i ulazila u katastarsku parcelu bb2, na udaljenosti od oko 3,5 metra od granice sa katastarskom parcelom bb2a u istoj katastarskoj opštini, a zatim prolazila kroz parcelu tuženog u dužini od oko 10 metara do granice sa susednom katastarskom parcelom bb2a, a zatim preko te parcele odlazila u potok _. Tuženi je izvršio nasipanje terena – javne površine između parcele na kojoj je vlasnik i puta u sloju od 50 cm (najviša kota terena koji pripada katastarskoj parceli bb2a na regulacionoj liniji sa putem ranije je bila 77,50 mnm, a sada je 78,00 mnm), i tako je zatrpao propust u trupu puta. Osim toga, tuženi je nasipao teren i na svojoj parceli – najviša kota terena koji pripada toj parceli na granici sa susednom parcelom bb2b, sada je 78,39 mnm u odnosu na ranije stanje od 77,12 mnm (nasut materijal u sloju od oko 1,265 metara), a na granici sa potokom Čikovac sada je 76,23 metra mnm u odnosu na raniju kotu od 75,26 mnm (teren nasut za oko 1 metar). Pored toga, podignut je i potporni zid i izgrađena rampa u širini od 5 metara za prelaz preko potoka, a na mestu postavljene rampe potok je nasut šljunkovitim materijalom. Nasipanjem terena – javne površine i dela gde je sagrađen pomoćni objekat, lociran na mestu uvale kojom je voda oticala prirodnim putem, tuženi je promenio reljef terena u uvali i tako sprečio odlazak vode iz propusta u trupu puta preko javne površine i parcele na kojoj je vlasnik prema potoku _. Železnička pruga koju koristi umešač nije ugrožena izlivanjem vode sa parcela tužilaca u navedeni potok. Projektnim rešenjem – izvedenim propustom kroz donji stroj pruge, sprečena je mogućnost akumuliranja vode pored pruge, jer voda sa parcela tužilaca i svih ostalih parcela koje gravitiraju potoku _, otiče kroz taj propust.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, po nalaženju ovog suda, o zahtevu tužilaca za utvrđenje njihovog prava na prirodno oticanje vode preko parcele tuženog, doneta je pravilna odluka.

Na sporni pravni odnos primenjuju se pravna pravila susedskog prava. Susedsko pravo je zakonsko ovlašćenje vlasnika jedne nepokretnosti da se koristi susednom nepokretnošću, ili da zahteva od njenog vlasnika neko činjenje ili uzdržavanje od nečega što bi on kao vlasnik po zakonu smeo da čini. Iz ovakve sadržine susedskog prava proizilazi da je ono jedan od načina ograničavanja svojine na nepokretnosti koji ne negira to pravo već ga modifikuje u pravcu stvaranja podnošljivih uslova za zajednički život suseda na određenom prostoru. Susedsko pravo obavezuje vlasnika susedne nepokretnosti da u vršenju prava svojine ne vodi računa samo o svom interesu, već da svoje pravo svojine vrši na način koji odgovara i njegovom susedu. Stoga se susedsko pravo ne odnosi samo na nepokretnosti koje se neposredno graniče, već i na nepokretnosti koje se prema mesnim običajima smatraju susednim.

Odredbom člana 64 stav 1 tačka 3 Zakona o vodama („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 46/91, sa kasnijim izmenama i dopunama), važećim u vreme podnošenja tužbe, bilo je propisano da je sopstvenik, odnosno korisnik zemljišta dužan da dopusti slobodno oticanje vode koja dolazi sa uzvodnih zemljišta bez promene pravca i brzine vode. Istovetna odredba sadržana je u članu 134 stav 1 tačka 4 sada važećeg Zakona o vodama („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 30/10).

U konkretnom slučaju, zemljište u svojini tužilaca nalazi se u blagom padu prema saobraćajnicama koje presecaju prirodnu uvalu u kojoj se nalazi i zemljište u svojini tuženog. Zbog toga se sva površinska voda koju zemljište u svojini tužilaca nije moglo da upije, sliva prema saobraćajnicama i kroz propuste u njihovom trupu otiče prema parceli tuženog, a preko nje ka potoku _ koji se nalazi u zaleđu te parcele. Tuženi je izvršio nasipanje zemljišta – javne površine između regulacione linije puta i katastarske parcele bb2b Stubline na kojoj je vlasnik, i tako zatrpao propust u trupu puta koji se nalazi naspram njegove parcele. Pored toga, izvršio je nasipanje i zemljišta na svojoj parceli – na delu uz granicu sa susednom katastarskom parcelom bb2a, gde je sagradio i pomoćni objekat, i na delu uz potok _ koji je na mestu postavljene rampe nasuo šljunkovitim materijalom. Na taj način promenio je konfiguraciju terena i onemogućio da površinske atmosferske vode koje se slivaju sa parcela tužioca oteknu kroz propuste u putu, a zatim nastave svoj prirodni tok i preko njegove parcele prema potoku Čikovac. Ovim radnjama tuženog povređeno je pravo tužilaca na prirodno oticanje vode kao vrsta susedskog prava koja ograničava pravo svojine tuženog i u smislu citiranih odredbi Zakona o vodama obavezuje ga da dopusti slobodno oticanje vode prirodnim putem.

Izjavljenim žalbama, po oceni ovog suda, neosnovano se osporava pravilnost prvostepene presude u delu kojim je, u odnosu na tuženog, utvrđeno postojanje spornog prava tužilaca.

U ovoj pravnoj stvari, u potpunosti su razjašnjene dve bitne činjenice za odluku o deklaratornom tužbenom zahtevu – pravac prirodnog oticanja vode i uzrok zbog kojeg je isti izmenjen. Tako je utvrđeno da se zemljište, parcele u svojini tužilaca, nalaze na blagoj padini koja gravitira ka saobraćajnicama – trasama tri puta koji presecaju prirodnu uvalu u kojoj se nalazi i zemljište tuženog – katastarska parcela bb2. Ova činjenica utvrđena je obavljenim uviđajima, a potvrđuju je i svi nalazi veštaka, uključujući i nalaz Geološkog instituta Srbije od 28.02.2008.godine. Usled takvog položaja tog zemljišta, sva površinska atmosferska voda koju tlo ne uspe da upije prirodnim putem (gravitacijom) sliva se prema tim saobraćajnicama. I tu činjenicu potvrđuju nalazi veštaka, a ne osporava je ni nalaz označenog instituta. Izgrađene saobraćajnice nisu uticale na promenu prirodnog toka vode, jer su u njihovom trupu ostavljeni propusti upravo sa ciljem da omoguće njeno dalje oticanje i spreče da se voda taloži uz nasip puta. Pravac postavljenih propusta u trupu sva tri puta ukazuje da se voda, po napuštanju parcela tužilaca kretala kroz propuste ka parceli tuženog, s obzirom da se poslednji propust u trupu puta – starog magistralnog puta nalazi naspram parcele tuženog. Ovakav pravac prirodnog toka vode koja se sliva sa parcela tužilaca, a zatim kroz propuste u trupu puteva i preko parcele tuženog u označeni potok _, utvrđen je veštačenjem, ali i iskazima više saslušanih svedoka (SS1, SS2, SS3, SS4, SS5 i SS6), ali i iskazom svedoka BB1 – vlasnik susedne parcele bb2a, koji je saslušan u postupku pred drugostepenim sudom povodom primedbi tuženog i umešača da ovaj dokaz nije izveden u prvostepenom postupku. Iz iskaza svih ovih svedoka proizilazi da je voda, po napuštanju propusta u trupu puta, oticala preko katastarske parcele bb2, prirodnom uvalom koja je ustanovljena i geodetskim merenjima iz 1963. godine i prikazana na katastarskom planu. I nakon deobe navedene parcele – formiranja katastarske parcele bb2a u svojini BB1 i katastarske parcele bb2b u svojini tuženog, voda je nastavila da otiče istim pravcem, ali je sada pravac njenog oticanja prelazio delom preko parcele tuženog – po napuštanju propusta u trupu puta, a zatim delom preko parcele u svojini BB1 do potoka _, što potvrđuju kako iskazi svedoka SS5 i SS4, tako i nalaz Građevinsko-arhitektonskog fakulteta iz Niša.

Geodetskim veštačenjem utvrđene su kote terena na katastarskoj parceli bb2 pre njene deobe i formiranja katastarske parcele bb2b u toj katastarskoj opštini (geodetski premer iz 1963. godine) i kote istog terena u 2009. godini. Njihovim upoređivanjem ustanovljeno je postojanje visinske razlike – sadašnji nivo terena je znatno viši u odnosu na ranije postojeće. Uzrok promene – povećanja nivoa terena su radnje tuženog, koji je nasipanje izvršio na delu javne površine između puta i njegove parcele i na taj način zatrpao otvor u trupu puta, kao i nasipanjem terena na svojoj parceli i to upravo na delu kojim je prirodnim putem oticala voda po napuštanju propusta u starom magistralnom putu i na delu gde se njegova parcela graniči sa potokom Čikovac. Te radnje, uzrok su promene prirodnog toka vode – njenog isticanja iz propusta u trupu puteva, daljeg proticanja preko javne površine do parcele tuženog i delom preko te parcele do potoka _. Prema izveštaju JVP „Srbijavode“ iz Beograda od 21.09.2007. godine ovaj potok je i dalje u funkciji jer njegovo izmeštanje nije vršeno tako da postoji na terenu u ranijim merama i granicama, s tim što u delu koji prolazi u zaleđu parcele tuženog nije regulisan. Nalazom i mišljenjem Građevinsko arhitektonskog fakulteta u Nišu utvrđeno je da železnička pruga koju koristi umešač nije ugrožena izlivanjem vode sa parcela tužilaca u označeni potok, jer je projektnim rešenjem – izvedenim propustom kroz donji stroj pruge sprečena mogućnost akumuliranja vode pored pruge. Ni tuženi niti umešač ne pružaju dokaze da je železnička pruga koja je u funkciji znatno pre nasipanja terena na parceli tuženog bila ugrožena izlivanjem vode sa parcela tužilaca preko kp. bb2 i kasnije preko kp. bb2b i bb2a u istoj katastarskoj opštini u potok _, zbog zadržavanja vode u blizini nasipa na kojem je pruga izgrađena.

Stručnost i valjanost nalaza Građevinsko arhitektonskog fakulteta u Nišu, po oceni drugostepenog suda ne dovodi se u sumnju žalbenim navodima, pa ni onim da su veštaci izveli pogrešan zaključak kako zemljište tužilaca gravitira slivu potoka _ – _, jer istom gravitira zemljište sa druge strane saobraćajnice (pa i zemljište tuženog), dok zemljište tužilaca pripada Kolubarskom slivu. Za ove tvrdnje žalioci ne pružaju valjane dokaze, a iste su bile predmet izjašnjenja navedene ustanove da postojeća kanalska mreža na parcelama tužilaca ima pad prema propustu u javnoj saobraćajnici Valjevo – Obrenovac, i da ne postoje prirodne uslovi da se voda iz tih kanala koji pripadaju slivu _ odvede u Kolubarski sliv.

Ponovnim izvođenjem dokaza na raspravi pred drugostepenim sudom, kao i saslušanjem svedoka BB1 – dokaz predložen u prvostepenom postupku koji nije izveden, činjenično stanje je u potpunosti utvrđeno. Zbog toga su odbijeni predlozi tuženog i umešača za ponovno izvođenje dokaza uviđajem i saslušanjem veštaka Građevinsko-arhitektonskog fakulteta u Nišu i Geološkog instituta Srbije. Žalioci, posebno tuženi, insistiraju na nalazu i mišljenju Geološkog instituta Srbije koji su, suprotno rešenju o veštačenju, izradili stručnjaci geološke a ne hidrograđevinske struke, naročito na činjenici da je kota propusta na putu koji se graniči sa zemljištem u svojini tužioca AA1 viša od najniže kote terena tog zemljišta, što po njihovom mišljenju ukazuje da voda sa tog zemljišta nije mogla oticati kroz te propuste ka parceli tuženog. Takva tvrdnja žalilaca, po shvatanju ovog suda, nije prihvatljiva. Razlika u koti dna pločastog propusta na putu koji se graniči sa parcelama tužioca AA1 i najniže kote tih parcela samo znači da se voda sa tog zemljišta koja je niža od kote dna pločastog propusta, neće izliti kroz te propuste, već će se zadržati na terenu – zemljištu u svojini tužioca AA1, ali da će voda čiji je nivo viši od najniže kote dna pločastog propusta proteći kroz taj propust i pravcem kroz ostale propuste u trupu puteva oteći kao parceli tuženog.

Na utvrđeno činjenično stanje, pravilno je primenjeno i materijalno pravo – citirana odredba člana 64 stav 1 tačka 3 Zakona o vodama.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 375 ZPP, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.

Umešač je, u smislu člana 208 stav 1 ZPP, lice koje ima pravni interes da u parnici koja teče među drugim licima jedna od stranaka uspe, i zato se pridružuje toj stranci. Umešač zato nije stranka i jedina njegova uloga je da pomaže stranci kojoj se pridružio. Pošto nije stranka, presuda ne može ni glasiti na njega. Zbog toga je prvostepena presuda u prvom stavu izreke, kojim je i u odnosu na umešača utvrđeno pravo tužilaca na prirodno oticanje vode i umešač obavezan na trpljenje tog prava, morala biti preinačena tako što je u odnosu na umešača odbijen tužbeni zahtev, i primenom člana 380 tačka 1 ZPP odlučeno kao u drugom stavu izreke.

Prema članu 188 stav 1 ZPP, tužba za utvrđenje može se podneti radi utvrđenja postojanja, odnosno nepostojanja nekog prava ili pravnog odnosa, ili istinitosti odnosno neistinitosti neke isprave. Nije dopušteno da se deklaratornom tužbom traži utvrđenje činjenica. U konkretnom slučaju, podnetom tužbom, traženo je i utvrđenje da je tuženi bespravnim nasipanjem propusta u saobraćajnici, dela površine između propusta i parcele u njegovoj svojini i označene parcele podigao njihov nivo i tako zatvorio propust u starom magistralnom putu u Stublinama, te onemogućio dotadašnje prirodno oticanje vode. Ovim zahtevom tužioci, po nalaženju ovog suda, traže utvrđenje činjenica što nije dopušteno. Zbog toga su osnovani navodi izjavljenih žalbi da je tužba u tom delu nedopuštena i da je prvostepeni sud učinio bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 1 ZPP u vezi sa članom 188 stav 1 istog Zakona, kada je meritorno odlučio i o tom tužbenom zahtevu.

Stoga je, primenom člana 376 stav 1 ZPP, prvostepena presuda ukinuta u drugom stavu izreke, ali predmet nije vraćen prvostepenom sudu na ponovno suđenje, jer bi to bilo u suprotnosti sa članom 373 stav 3 istog Zakona. Zbog toga je, tužba odbačena u delu kojim je traženo utvrđenje činjenica kao nedozvoljena i odlučeno kao u stavu trećem izreke.

Predsednik veća-sudija
Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Jasmina Đokić