Iz spisa ove pravne stvari proizilazi da je carinarnica Maribor, postupajući po rešenju Savezne uprave carina naknadno obavezala tužioca da za tri zvona uvezena iz Austrije plati carinu i druge dažbine u iznosu od 19.526.170 dinara, jer je našla da nisu ispunjeni uslovi za primenu carinske povlastice iz člana 29. stav 1. tačka 2. Carinskog zakona.
Odredbom člana 29. stav 1. tačka 2. Carinskog zakona predviđeno je da su oslobođeni plaćanja carine "državni organi, organizacije udruženog rada, zajednice i druge organizacije-na robu koju besplatno prime iz inostranstva za naučne, prosvetne, kulturne, sportske, humanitarne, zdravstvene i socijalne svrhe i za stručno osposobljavanje privremeno nezaposlenih radnika". Obzirom da je u konkretnom slučaju robu-crkvena zvona uvezao Zavod za crkvu, korisnik robe u konkretnom slučaju ne ulazi u krug lica koja po odredbi člana 29. stav 1. tačka 2. CZ mogu biti oslobođena od plaćanja carine.
Isto tako, iz navedene odredbe zakona proizlazi da je osnovni uslov za priznavanje povlastice namena robe za koje se svrhe uvozi.
Crkveno zvono, po svojoj prirodi, može biti upotrebljeno samo za njemu svojstvene svrhe koje se, po shvatanju Saveznog suda, ne mogu svrstati ni u jednu od svrha koje su članu 29. stav 1. tačka 2. CZ pobrojane da bi se ostvarilo pravo na oslobođenje od plaćanja carine.