Polazeći od toga da je prema članu 203. stav 3. Ustava SR
Srbije, u odnosu na koji se ceni pravna regulativa iz oblasti advokature jer ta regulativa nije usklađena sa Ustavom Republike Srbije, kao i prema Zakonu o advokaturi i službi pravne pomoći ("Službeni glasnik RS", br. 27/77 i 1/88), advokatska delatnost ne samo profesionalna delatnost nego i društvena služba i da se ostvarivanje prava na obavljanje advokatske delatnosti vrši po proceduri predviđenoj Zakonom Ustavni sud je ocenio da upis u imenik advokata predstavlja vršenje zakonom utvrđenog javnog ovlašćenja advokatske komore i da za to upisnina u imenik advokata može da predstavlja samo stvarne troškove tog upisa i da se ne može koristiti za druge namene.
Saglasno ovome troškovi upisnine treba da budu specificirani i namenski opredeljeni.
U protivnom upisnina dobija značaj dodatnog uslova za bavljenje advokaturom, pored uslova predviđenih članom 29. Zakona o advokaturi i službi pravne pomoći.
Time se ne samo ulazi u zakonsku nadležnost nego i dovodi u pitanje sloboda rada i slobodnog izbora zanimanja iz člana 184. Ustava SR Srbije, a krši se i princip pravne jednakosti građana utvrđen članom 178. istog ustava, jer se članovi advokatske komore dovode u povlašćeni položaj u pogledu obavljanja profesionalne delatnosti u odnosu na one građane koji treba da postanu članovi iste komore.
-----