Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilja i njen brat, pok. B. otac tuženog A., oglašeni su za zakonske naslednike posle smrti njihove majke, pok. B. m. na po 1A. idealnih % delova kuće iz predmeta ovog spora, sa pravom korišćenja Kp. 404/2 KO Raška, po pravnosnažnom rešenju Opštinskog suda u Raški O. 64/86 od 17.9.1986. godine. Isti sud je pravnosnažnim rešenjem R 70/91 od 23.8.1994. godine izvršio fizičku deobu nasleđene nepokretnosti između tužilje i njenog pokojnog brata, a nakon njegove smrti, tuženi A. je oglašen naslednikom svog oca rešenjem Drugog opštinskog suda u Beogradu, O. 1983/02 od 4.7.2002. godine. On je nasleđeni deo navedene nepokretnosti prodao drugotuženom ugovorom na kome su potpisi overeni pred Opštinskim sudom u Raški podOv. 966/02 dana 18.7.2002. godine, celokupnu cenu od 370.000,00 dinara je od kupca primio i nepokretnost predao u državinu kupcu.Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja pravilno su nižestepeni sudovi tužbeni zahtev odbili kao neosnovan, uz razloge koje u celini prihvata i Vrhovni sud, pa su neosnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava.Odredbom člana 13. stav 1. Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa („Službeni list SFRJ“, br. 6/80, 36/90 i „Službeni list SRJ“, br. 29/96), propisano je da više lica imaju pravo susvojine na nepodeLjene stvari kada je deo svakog od njih određen srazmerno prema celini (idealni deo). Prema odredbi člana 14. stav 3. istog Zakona, u slučaju prodaje suvlasničkog dela ostali suvlasnici imaju pravo preče kupovine samo ako je to određeno zakonom. Zakon o prometu nepokretnosti („Službeni glasnik RS“, br. 42/98), u članu 5. propisuje da suvlasnik nepokretnosti koji namerava da proda svoj suvlasnički deo dužan je da ga prethodno ponudi ostalim suvlasnicima.Iz navedenih odredaba proizilazi da je pravo preče kupovine imperativna norma koja se primenjuje samo u slučaju prodaje suvlasničkog dela na nepodeLjenoj stvari, odnosno u slučaju prodaje idealnog dela nepodeljene stvari.Međutim ukoliko su suvlasnici izvršili fizičku deobu nepokretnosti, kao u konkretnom slučaju, te stvorili zasebne celine, nema više susvojine na nepodeLjenoj stvari. Fizičkom deobom su suvlasnici postali suvereni vlasnici svog dela nepokretnosti koji, ukoliko se radi o zgradi, predstavlja građevinsku celinu. Ovako odvojen deo može biti predmet ugovora o kupoprodaji bez ograničenja prečim pravom kupovine.