Ustavni sud u sastavu: predsednik dr Bosa Nenadić i sudije dr Olivera Vučić, dr Marija Draškić, Bratislav Đokić, Vesna Ilić Prelić, dr Goran Ilić, dr Agneš Kartag Odri, Katarina Manojlović Andrić, mr Milan Marković, dr Dragiša Slijepčević, Milan Stanić, dr Dragan Stojanović, mr Tomislav Stojković, Sabahudin Tahirović i Predrag Ćetković, u postupku po ustavnoj žalbi Milana Dimića iz Beočina, Gojka Vujića iz Beočina, Ekrema Murina iz Beočina, Đevata Gudinca iz Beočina, Branislava Maleševića iz Banoštora, Ivana Tutića iz Beočina, Milenka Pejčića iz Beočina, Pere Polaka iz Beočina, Stevana Vukenovića iz Beočina, Pavla Križana iz Čerevića, Rada Veselinovića iz Beočina, Gordane Rapić iz Beočina, Ive Majdandžić iz Beočina, Ivice Majdandžića iz Beočina, Đurice Kneževića iz Čerevića, Ljubomira Stanišića iz Čerevića, Dušana Aleksića iz Sviloša, Branka Šledera iz Beočina, Nenada Đakovića iz Beočina, Gorana Mirkovića iz Beočina, Stevana Partijevića iz Beočina, Duška Boškovića iz Beočina, Dušana Miljića iz Suseka, Mirka Šljuke iz Suseka, Draška Jankovića iz Beočina, Radoslava Končara iz Beočina, Milana Kneževića iz Beočina, Milanka Bošnjaka iz Beočina, Ivana Šipoša iz Beočina, Janoša Škamla iz Beočina, Ivice Ključanina iz Beočina, Predraga Sofronića iz Sremske Kamenice, Ludvika Barbića iz Beočina, Nade Tošić iz Beočina, Đorđa Stankovića iz Beočina, Katarine Kosanić iz Beočina, Perice Jalića iz Beočina, Pere Viševića iz Beočina, Ivice Križana iz Beočina, Božene Lazić iz Beočina, Saše Bećarevića iz Beočina, Duška Paljića iz Beočina, Đorđa Radića iz Beočina, Geze Dolezara iz Beočina, Stojana Ćatića iz Beočina, Dušana Šironjića iz Beočina, Marije Tomić iz Beočina, Karolja Škuleca iz Luga, Jana Hrubika iz Novog Sada, Jaroslava Rojka iz Luga, Vlada Hrubika iz Luga, Janka Križana iz Luga, Jaroslava Habora iz Luga, Samuela Habora iz Luga, Milana Kukučka iz Luga, Andrije Melege iz Luga, Ante Teskera iz Beočina, Zlatka Hrubika iz Luga, Ivana Viraga iz Beočina, Vladimira Ujfaluši iz Novog Sada, Miroslava Rokvića iz Beočina, Mile Latkovića iz Banoštora, Danijele Ivković iz Beočina, Nikole Kneževića iz Beočina, Radoslava Partijevića iz Beočina, Nade Dobromirov iz Novog Sada, Milenka Vasića iz Novog Sada, Đure Vujaškovića iz Novog Sada, Rade Vučetića iz Novog Sada, Dimitrija Vučetića iz Novog Sada, Branka Najića iz Beočina, Gordana Despotova iz Petrovaradina, Zaviše Kovina iz Novog Sada, Dušanke Balać-Stepanov iz Novog Sada, Ankice Pešić iz Novog Sada, Mirjane Ilić iz Novog Sada, Sofije Vranić iz Sremske Kamenice, Vere Košćan iz Novog Sada, Anđelke Ružin iz Sremske Kamenice, Verana Kikića iz Beočina, Franja Akmadžića iz Beočina, Zorana Popovića iz Beočina, Duška Živkovića iz Beočina, Vase Kovačevića iz Beočina, Nedeljka Kovačevića iz Beočina, Milanka Starčevića iz Beočina, Mire Starčević iz Beočina, Jašaraja Kurteši iz Beočina, Ismeta Sapija iz Beočina, Alije Kurteši iz Beočina, Mustafe Dermaku iz Beočina, Šukrije Dalipu iz Beočina, Elvire Osmani iz Beočina, Mirjane Marić iz Beočina, Vitomira Miljanovića iz Čerevića, Miše Kolara iz Luga, Duška Nedimovića iz Banoštora, Iljaza Diljaja iz Beočina, Jana Bovđiša iz Luga, Boška Jandrića iz Beočina, Radivoja Maleševića iz Novog Sada i Danila Kovačika iz Beočina, na osnovu člana 167. stav 4. u vezi člana 170. Ustava Republike Srbije, na sednici održanoj 9. septembra 2010. godine, doneo je

REŠENjE

Odbacuje se ustavna žalba podnosilaca izjavljena protiv presude Opštinskog suda u Novom Sadu P. 6127/03 od 18. novembra 2005. godine, presude Okružnog suda u Novom Sadu Gž. 1560/06 od 15. februara 2007. godine i presude Vrhovnog suda Srbije Rev. II 771/07 od 20. decembra 2007. godine.

Obrazloženje

1. Milan Dimić i druga lica navedena u uvodu, preko punomoćnika Štefanije Pacek, advokata iz Beočina, podneli su Ustavnom sudu 3. juna 2010. godine ustavnu žalbu protiv presude Opštinskog suda u Novom Sadu P. 6127/03 od 18. novembra 2005. godine, presude Okružnog suda u Novom Sadu Gž. 1560/06 od 15. februara 2007. godine i presude Vrhovnog suda Srbije Rev. II 771/07 od 20. decembra 2007. godine, zbog povrede prava na pravično suđenje i suđenje u razumnom roku iz člana 32. stav 1. Ustava Republike Srbije, prava na jednaku zaštitu prava i na pravno sredstvo iz člana 36. Ustava, prava na imovinu iz člana 58. Ustava, kao i slobode udruživanja iz člana 55. Ustava. Podnosioci ustavne žalbe su se istovremeno pozvali i na povredu prava na pravično suđenje iz člana 6. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, prava na delotvorni pravni lek iz člana 13. Evropske konvencije, prava na imovinu iz člana 1. Protokola 1 uz navedenu Konvenciju, kao i slobode okupljanja i udruživanja iz člana 11. Evropske konvencije.

2. Odredbom člana 170. Ustava Republike Srbije utvrđeno je da se ustavna žalba može izjaviti protiv pojedinačnih akata ili radnji državnih organa ili organizacija kojima su poverena javna ovlašćenja, a kojima se povređuju ili uskraćuju ljudska ili manjinska prava i slobode zajemčene Ustavom, ako su iscrpljena ili nisu predviđena druga pravna sredstva za njihovu zaštitu.

Odredba člana 82. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu ("Službeni glasnik RS", broj 109/07) je po svojoj sadržini istovetna odredbi člana 170. Ustava, dok je u stavu 2. navedenog člana Zakona propisano da se ustavna žalba može izjaviti i ako nisu iscrpljena pravna sredstva, u slučaju kada je podnosiocu ustavne žalbe povređeno pravo na suđenje u razumnom roku.

Odredba člana 84. stav 1. istog zakona propisuje da se ustavna žalba može izjaviti u roku od 30 dana od dana dostavljanja pojedinačnog akta, odnosno od dana preduzimanja radnje kojom se povređuje ili uskraćuje ljudsko ili manjinsko pravo i sloboda zajemčena Ustavom.

3. Iz navoda ustavne žalbe i dokumentacije priložene uz nju proizlazi da je punomoćnik podnosilaca ustavne žalbe u parničnom postupku osporenu presudu Vrhovnog suda Srbije Rev. II 771/07 od 20. decembra 2007. godine, kao sudsku odluku donetu po poslednjem pravnom sredstvu u parničnom postupku povodom koga je podneta ustavna žalba, primio 19. februara 2008. godine.

4. Imajući u vidu navedeno, kao i to da je ustavna žalba podneta 3. juna 2010. godine, Ustavni sud je utvrdio da je ustavna žalba podneta po isteku roka propisanog odredbom člana 84. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu. Stoga je Ustavni sud odbacio ustavnu žalbu kao neblagovremenu, saglasno odredbi člana 36. stav 1. tačka 2) navedenog Zakona.

Ustavni sud ističe da na drugačije rešenje u ovom predmetu ne utiče ni činjenica da se ustavnom žalbom ističe i povreda prava na suđenje u razumnom roku. Ovo iz razloga što Zakon dopušta mogućnost da se ustavna žalba zbog povrede navedenog prava izjavi i pre nego što su iskorišćena sva pravna sredstva, dakle, dok postupak čije se trajanje osporava još nije okončan, ali kada je, kao u konkretnom slučaju, ustavna žalba izjavljena nakon što su iskorišćena sva pravna sredstva, onda se blagovremenost ustavne žalbe ceni u odnosu na dan prijema osporenog pojedinačnog akta, odnosno na isti način kao kada se u ustavnoj žalbi ističe povreda bilo kog drugog Ustavom zajemčenog prava. Stoga je ustavna žalba odbačena, primenom odredbe člana 36. stav 1. tačka 2) Zakona o Ustavnom sudu, i u delu kojim je traženo da se utvrdi da je u parničnom postupku koji je prethodio njenom izjavljivanju povređeno pravo podnosilaca na suđenje u razumnom roku zajemčeno odredbom člana 32. stav 1. Ustava.

Ustavni sud podseća da je u trenutku donošenja osporene presude Vrhovnog suda Srbije Rev. II 771/07 od 20. decembra 2007. godine, postupao i odlučivao po ustavnim žalbama, a to pravno sredstvo je ustanovljeno Ustavom Republike Srbije koji je stupio na snagu još 8. novembra 2006. godine. Pravo obraćanja Ustavnom sudu podnošenjem ustavne žalbe do sada je iskoristilo više hiljada građana, koji su je izjavili na način i u roku propisanom Zakonom o Ustavnom sudu.

5. Polazeći od izloženog, Ustavni sud je, na osnovu odredbe člana 46. tačka 9) Zakona o Ustavnom sudu, rešio kao u izreci.

PREDSEDNIK

USTAVNOG SUDA