Tuženi priznaje da se nalazi u faktičkoj državini spornog dela parcele, tvrdeći da tužilac odnosno njegovi pravni prethodnici nikada nisu bili u njenom posedu, već naprotiv da je tuženi odnosno njegov pravni prethodnik bio u savesnoj državini ovog dela nekretnine, zbog čega nalazi da je po osnovu održaja na istoj stekao pravo svojine.
Ovaj prigovor tuženog sudovi nisu ocenili, a što je bilo od značaja
Naime, pitanje dokazivanja tužiočevog prava vlasništva na spornom delu parcele svelo se na katastarsku kopiju plana (da ovaj deo parcele pripada tužiočevoj parceli) odnosno na rezultat nalaza katastarskog veštaka koji je na osnovu katastarske mape, a prema premeru izvršenom 1985. godine utvrdio da je sporna površina parcele u katastru upisana kao vlasništvo tužioca čiji sporni deo se nalazi u posedu tuženog.
Postavlja se, pre svega, pitanje da li katastarska mapa ima i kakav dokazni značaj za materijalno pravo o obliku i obimu parcele koje su u njoj ucrtane.
Radi davanja pravilnog odgovora treba poći od odgovarajućih propisa po kojima su zemljišta delovi površine koji su u zemljišnom katastru označeni posebnim brojevima (katastarske parcele) a prema odredbama Zakona o premeru i katastru katastar zemljišta, između ostalog, služi samo za orijentaciju da se na jednom određenom prostoru nalazi neka površina zemljišta koja pripada licu na čije ime je upisana.
Sledstveno tome, ni mišljenje veštaka zasnovano na katastarskoj mapi da sporna površina sačinjava deo parcele čiji je vlasnik tužilac, ne dokazuje vlasništvo tužioca na spornoj površini, odnosno da je stekao pravo vlasništva te parcele baš u granicama naznačenim u katastarskoj mapi, a koje su u suprotnosti sa granicama u prirodi.
Stoga je tužilac u ovoj parnici za predaju dela parcele, po osnovu vanknjižno stečenog prava vlasništva bio dužan da dokaže da je on ili njegov pravni prethodnik u faktičkom posedu držao spornu površinu i da mu je tuženi istu bespravno oduzeo
Ako tužilac ne bi uspeo dokazati da je ikada bio u faktičkom posedu spornog dela parcele znači da nije dokazao istiniti način sticanja, onda posed ne bi mogao ni izgubiti, pa je valjalo oceniti osnovanost prigovora tuženog da na spornom delu zemljišta ima jače pravo na državinu, odnosno da je na istom stekao pravo svojine po osnovu održaja