U toku postupka pred opštinskim sudom utvrdjeno je da su tužilja i prvotuženi zaključili brak 1980. godine, iz koga imaju dvoje maloletne dece i da je sporni stan dobio na korišćenje prvotuženi 1985. godine.
Ugovorom zaključenim 11. Oktobra 1991. godine prvotuženi je sporni stan otkupio od drugotuženog.
Brak tužilje i prvotuženog razveden je presudom Opštinskog suda (P.
br. 2361/92 od 10. jula 1992. godine, po tužbi tužilje od 13. maja 1991. godine). imajući u vidu ovako utvrdjeno činjenično stanje, opštinski i okružni sud su pravilno primenili materijalno pravo, kada su odbili tužbeni zahtev kojim je traženo da se utvrdi da je bez prane važnosti ugovor o otkupu društvenog stana, zaključen izmedju tuženih a overen kod suda.
Naime, kada je u toku braka, do pravnosnažnosti presude o razvodu braka, bračni drug koji je ugovorni nosilac stanarskog prava zaključio ugovor o otkupu stana, pravo na stan ulazi u režim zajedničke imovine bračnih drugova u smislu člana 321. Zakona o braku i porodičnim odnosima.
Zato bračni drug nema ovlašćenje da traži poništaj ugovora, ali može da traži (kako u toku, tako i posle razvoda braka) utvrdjivanje svoga udela u sticanju ovog stana koji je otkupio drugi bračni drug, pre pravnosnažnosti presude o razvodu braka.
Prema tome, kako je u ovom slučaju sporni stan otkupljen u toku trajanja braka, odnosno do pravnosnažnosti presude o razvodu braka, to tužilja ne može tražiti poništaj ugovora o otkupu stana nego samo utvrdjenje svog udela u sticanju ovog stana.