Prema članu 372. stav 1. istog Zakona, potraživanja povremenih davanja koja dospevaju godišnje, ili u kraćim određenim razmacima vremena (povremena potraživanja), pa bilo da se radi o sporednim povremenim potraživanjima, kao što je potraživanje kamata, bilo da se radi o takvim povremenim potraživanjima u kojima se iscrpljuje samo pravo, kao što je potraživanje izdržavanja. zastarevaju za tri godine od dospelosti svakog pojedinog davanja Opšti rok zastarelosti od 10 godina je objektivni rok. i po proteku tog roka prestaje pravo poverioca da zahteva ispunjenje obaveze.
Međutim, opšti rok zastarelosti od 10 godina, primenjuje se u svim onim slučajevima za koje ZOO ili neki drugi zakon, nije propisao neki drugi rok zastarelosti, što proizilazi iz sadržine drugog dela citirane odredbe člana 371. ZOO Zarada je povremeno potraživanje koje se prema članu 46. stav 3. Zakona o radnim odnosima "Sl.
Gl.
RS" br. 45/91), isplaćuje u rokovima utvrđenim kolektivnim ugovorom, a najmanje jedanput mesečno, i tretira se kao samostalno potraživanje.
Za dospelo povremeno potraživanje teče prema citiranoj zakonskoj odredbi člana 372. stav 1. u vezi sa članom 371. ZOO-a. poseban rok zastarelosti od tri godine, računajući od momenta njegove dospelosti.
Kako je potraživanje zarade tužilaca ostvarene u periodu od 1.3. do 15.07.1993. godine, dospelo 1.09.1993. godine, a tužioci su podneli tužbu 24. 12. 1998. godine i 31. 12. 1998. godine, potraživanje zar de tužilaca je zastarelo, jer je od dospelosti 1.09.1993. godine do podnošenja tužbe, proteklo vreme duže od tri godine Navodi revizije kojima se ukazuje da se potraživanje tužilaca zasniva na pravno neosnovanom obogaćenju tuženog, te da su sudovi bili dužni da primene opšti rok zastarelosti, nisu osnovani.
Naime, osnov iz koga potiče pravo na naknadu zarade, je radni odnos, kao pravna veza između tužilaca kao radnika i tuženog kao poslodavca, a ne kao osnov obaveze uopšte, u smislu RAZLOGA obavezivanja.
Bitni elementi instituta-sticanja bez osnova, na koji se pozivaju tužioci, u smislu člana 210. ZOO-a su odsustvo pristanka osiromašenog da na račun njegove imovine dođe do uvećanja imovine obogaćenog (sticaoca), umanjenje imovine jednog lica, uvećanje imovine drugog lica, korelacije između umanjenja i uvećanja imovine lica i odsustvo (nepostojanje) pravnog osnova.
Kako potraživanje zarade tužilaca proizilazi iz njihovog radnog odnosa kod tuženog, dakle valjanog pravnog osnova, a ne u njegovom odsustvu, to se zahtevi tužilaca za isplatu neisplaćene zarade ne mogu smatrati pravno neosnovanim osiromašenjem,odnosno obogaćenjem Zastarevanje zarade