Utvrdjeno je, naime, da na putu (ulici) u naselju kojim se pešak kretao ne postoji trotoar i da se zemljana površina pored kolovoza zbog raskvašenosti i blata nije mogla koristiti za kretanje pešaka, pa je kretanje pešaka desnom stranom bliže ivici kolovoza bilo u svemu saglasno odredbama člana 98. stav 2. i člana 99. stav 2. Zakona o osnovama bezbednosti saobraćaja na putevima. Kako se pešak u ovom slučaju kretao kolovozom gradske ulice, na njega se ne odnosi odredba člana 101. ovog zakona o obaveznom kretanju pešaka uz levu ivicu kolovoza u pravcu svog kretanja, kojom je odredjen način kretanja pešaka po kolovozu na javnom putu van naselja. Kretanje pešaka po kolovozu u naselju je dozvoljeno odredbom člana 99. stav 2. istog zakona, ako na ulici ne postoji trotoar ili druga površina odredjena, odnosno pogodna za kretanje pešaka ili, ako trotoar i takve površine postoje, ali ih pešaci ne mogu da koriste iz bilo kog razloga, s tim što nije propisano kojom stanom kolovoza se pešaci moraju kretati. Prema tome, kada se kreću po kolovozu u naselju, pešaci mogu koristiti levu ili desnu njegovu stranu zavisno od svoje ocene koja je od njih sigurnija za kretanje, s tim što se moraju kretati bliže ivici kolovoza, veoma pažljivo i na način kojim ne ometaju ili ne spečavaju saobraćaj vozila.