Ustavni sud u sastavu: predsednik dr Bosa Nenadić i sudije dr Olivera Vučić, dr Marija Draškić, Bratislav Đokić, dr Goran Ilić, Vesna Ilić Prelić, dr Agneš Kartag Odri, Katarina Manojlović Andrić, mr Milan Marković, dr Dragiša Slijepčević, Milan Stanić, dr Dragan Stojanović i Predrag Ćetković, na osnovu člana 167. stav 1. tačka 4. Ustava Republike Srbije, na sednici održanoj 17. juna 2010. godine, doneo je

ODLUKU

1. Utvrđuje se da odredbe čl. 8, 13. i 14. Odluke o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta (''Službeni list opštine Blace'', broj 1/06), nisu u saglasnosti sa zakonom.

2. Ne prihvata se inicijativa za pokretanje postupka za utvrđivanje nezakonitosti ostalih odredaba Odluke iz tačke 1.

Obrazloženje

Ustavnom sudu podneta je inicijativa za pokretanje postupka za ocenu ustavnosti i zakonitosti Odluke o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta (''Službeni list opštine Blace'', broj 1/06), koju je donela Skupština opštine Blace.

Podnosilac inicijative smatra da su osporenom Odlukom o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta utvrđeni naknada za korišćenje građevinskog zemljišta, kao i uslovi i merila za utvrđivanje visine ove naknade, suprotno čl. 84. i 87. Ustava Republike Srbije i čl. 67, 68, 70, 75, 77, 78. i 79. Zakona o planiranju i izgradnji (''Službeni glasnik RS'', br. 47/03 i 34/06). Inicijator navodi da se iz osporene Odluke ne može na pouzdan način utvrditi za koje građevinsko zemljište opštinska uprava određuje naknadu, gde se zemljište nalazi i koje je površine, da li je reč o javnom izgrađenom ili neizgrađenom zemljištu ili ostalom građevinskom zemljištu, a ukoliko se radi o ostalom građevinskom zemljištu na koji način je isto opremljeno objektima infrastrukture. Po navodima inicijatora postoji opravdana sumnja da je ova naknada propisana za elektroenergetske objekte inicijatora koji se nalaze van granica građevinskog zemljišta, jer je Odluka nejasna i nerazumljiva i nije u skladu sa Zakonom o planiranju i izgradnji. Pored navedenog, inicijator ukazuje da na elektrodistributivnom području inicijatora koje se nalazi na teritoriji opštine Blace, pretežni deo zemljišta na kome se nalaze podzemni i nadzemni elektrovodovi visokonaponske i niskonaponske mreže, saglasno odredbama Zakona o planiranju i izgradnji spada u ostalo građevinsko zemljište, na kome su jedini objekti infrastrukture zapravo elektroenergetski objekti koji su izgrađeni sredstvima inicijatora, ili zemljište koje ne predstavlja građevinsko zemljište bilo koje vrste. Inicijator, takođe, ukazuje da osporenom Odlukom nije propisan minimalan i maksimalan iznos naknade, kao i da jedinice lokalne samouprave utvrđuju različitu visinu naknade za iste objekte inicijatora, a da za to ne navode odgovarajuće kriterijume i merila.

Donosilac osporenog akta u svom odgovoru Ustavnom sudu navodi da su osporenom Odlukom utvrđeni kriterijumi, merila, visina, način i rokovi plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta. Članom 3. ove odluke određeno je da naknadu za korišćenje izgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini plaća vlasnik objekta. Naknadu za korišćenje neizgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini plaća korisnik građevinskog zemljišta, odnosno vlasnik objekta na tom zemljištu. Osporenom Odlukom je građevinsko zemljište podeljeno na zone, a članom 8. visina naknade za korišćenje građevinskog zemljišta obračunava se po m 2 u zavisnosti od delatnosti. Donosilac osporenog akta na kraju zaključuje da su netačni navodi inicijatora da je osporena Odluka suprotna čl. 77. i 78. Zakona o planiranju i izgradnji i da je donet nezakonit pojedinačni akt - rešenje JP Direkcija za urbanizam, izgradnju i stambene poslove opštine Blace o određivanju visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta za 2009. godinu.

U sprovedenom postupku Ustavni sud je utvrdio sledeće:

Skupština opštine Blace je, na sednici od 2. februara 2006. godine, donela osporenu Odluku o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta (''Službeni list opštine Blace'', broj 1/06), na osnovu odredaba čl. 77. i 78. Zakona o planiranju i izgradnji (''Službeni glasnik RS'', br. 47/03 i 34/06) i člana 30. stav 1. tačka 13. Statuta opštine Blace (''Službeni list opštine Blace'', broj 3/02). Ovom odlukom utvrđuju se kriterijumi, merila, visina, način i rokovi plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta (član 1.). Odredbama čl. 2. do 5. osporene Odluke, koje su većim delom preuzete iz Zakona o planiranju i izgradnji, utvrđeno je da naknada za korišćenje građevinskog zemljišta predstavlja prihod budžeta opštine, određeni su obveznici plaćanja naknade, preuzeti su kriterijumi iz Zakona o planiranju i izgradnji za određivanje visine naknade i određena su pravila za plaćanje naknade za korišćenje ostalog građevinskog zemljišta koje nije u državnoj svojini. Odredbom člana 6. Odluke određene su dve zone građevinskog zemljišta u zavisnosti od zakonskih kriterijuma koji se odnose na pogodnosti koje građevinsko zemljište pruža svojim korisnicima, dok je odredbom člana 7. stav 1. Odluke propisano da se naknada za korišćenje građevinskog zemljišta utvrđuje po kvadratnom metru izgrađenog korisnog stambenog i poslovnog prostora, koji su definisani odredbama st. 2. i 3. ovog člana. U članu 8. Odluke određena je visina godišnje naknade za korišćenje građevinskog zemljišta po m 2 u zavisnosti od zone građevinskog zemljišta, namene objekta i vrste delatnosti koju obveznik naknade obavlja (data kroz tabelarni prikaz). Odredbama čl. 9. do 12. osporene Odluke propisani su način i rokovi plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta i obaveze obveznika plaćanja naknade i Direkcije za urbanizam, izgradnju i stambene poslove opštine Blace u postupku utvrđivanja, obračuna i naplate naknade za korišćenje građevinskog zemljišta. Članom 13. određeno je da neposredni korisnici, odnosno obveznici naknade za korišćenje građevinskog zemljišta koji su registrovani za obavljanje više delatnosti, plaćaju naknadu za svaku delatnost koju obavljaju, a prema merilima iz ove odluke i srazmerno površini koju na licu mesta koriste za obavljanje svake od tih delatnosti, dok je odredbama člana 14. Odluke predviđeno oslobođenje od plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta za ustanove, organizacije i preduzeća u oblasti društvenih delatnosti, čiji se materijalni troškovi finansiraju iz budžeta opštine Blace, korisnike socijalne i druge vrste pomoći pod uslovom da članovi njihovog domaćinstva ne ostvaruju nikakve prihode, kao i za državne organe i organizacije, za korišćenje građevinskog zemljišta u državnoj svojini na kome su izgrađeni objekti u svojini Republike Srbije. Odredbama člana 15. Odluke predviđeno je da se sredstva od naknade za korišćenje građevinskog zemljišta koriste u skladu sa Zakonom o planiranju i izgradnji i da bližu raspodelu i način korišćenja ovih sredstava utvrđuje Upravni odbor JP Direkcije za urbanizam, izgradnju i stambene poslove opštine Blace, uz saglasnost osnivača, dok je odredbama čl. 16. i 17. Odluke propisan prestanak važenja prethodne Odluke koja je regulisala ovu oblast i stupanje na snagu osporene Odluke.

Inicijator u svom zahtevu za ocenu ustavnosti i zakonitosti osporene Odluke nije naveo ustavnopravne razloge za osporavanje Odluke u odnosu na odredbe čl. 84. i 87. Ustava, već je samo naveo razloge za osporavanje zakonitosti osporene Odluke, pa je, saglasno tome, Ustavni sud izvršio samo ocenu njene zakonitosti.

Zakon o planiranju i izgradnji (''Službeni glasnik RS'', br. 47/03, 34/06, 39/09 - Odluka Ustavnog suda, 72/09 - drugi zakon), u odnosu na koji inicijator traži ocenu zakonitosti osporenih Odluka, prestao je da važi 11. septembra 2009. godine, na osnovu odredbe člana 222. stav 1. Zakona o planiranju i izgradnji (''Službeni glasnik RS'', br. 72/09 i 81/09-ispravka). Novi Zakon o planiranju i izgradnji ne predviđa plaćanje naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, koja je bila propisana odredbama člana 77. Zakona iz 2003. godine, zbog promene u režimu svojine na građevinskom zemljištu. Međutim, odredbom člana 220. važećeg Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da se naknada za korišćenje građevinskog zemljišta plaća u skladu sa Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, dok se navedena naknada ne integriše u porez na imovinu. Imajući u vidu navedeno, Ustavni sud je konstatovao da se ocena zakonitosti osporenih Odluka može izvršiti u odnosu na odredbe Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, koje se odnose na naknadu za korišćenje građevinskog zemljišta, a koje su i bile pravni osnov za njihovo donošenje.

Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine propisano je: da je građevinsko zemljište ono zemljište na kojem su izgrađeni objekti i zemljište koje služi redovnoj upotrebi tih objekata, kao i zemljište koje je, u skladu sa zakonom, odgovarajućim planom predviđeno za izgradnju i redovno korišćenje objekata i da se građevinsko zemljište koristi prema njegovoj nameni i na način kojim se obezbeđuje njegovo racionalno korišćenje, u skladu sa zakonom (član 67.); da građevinsko zemljište može biti javno građevinsko zemljište i ostalo građevinsko zemljište (član 68.); da javno građevinsko zemljište određuje opštim aktom opština, u skladu sa ovim zakonom i urbanističkim planom, kao i da se javno građevinsko zemljište ne može otuđiti iz državne svojine (član 70. st. 1. i 7.); da se građevinsko zemljište koristi kao izgrađeno i neizgrađeno, da je izgrađeno građevinsko zemljište ono zemljište na kome su izgrađeni objekti u skladu sa zakonom, namenjeni za trajnu upotrebu, dok je neizgrađeno građevinsko zemljište ono zemljište na kojem nisu izgrađeni objekti, na kojem su izgrađeni objekti suprotno zakonu ili na kojem su izgrađeni privremeni objekti (član 75.). Odredbama člana 77. ovog zakona određeno je: da naknadu za korišćenje izgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini plaća vlasnik objekta (stav 1.); da, izuzetno, naknadu iz stava 1. ovog člana plaća nosilac prava korišćenja na objektu, odnosno posebnom delu objekta, a ako je objekat, odnosno poseban deo objekta dat u zakup, naknadu plaća zakupac objekta, odnosno dela objekta (stav 2.); da naknadu za korišćenje neizgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini plaća korisnik (stav 3.); da se visina naknade iz st. 1. i 2. ovog člana utvrđuje u zavisnosti od obima i stepena uređenosti zemljišta, njegovog položaja u naselju, opremljenosti zemljišta objektima društvenog standarda, saobraćajne povezanosti zemljišta sa lokalnim, odnosno gradskim centrom i drugim sadržajima u naselju, odnosno pogodnostima koje zemljište ima za korisnike (stav 4.); da bliže kriterijume, merila, visinu, način i rokove plaćanja naknade iz st. 1. i 2. ovog člana, propisuje opština, odnosno grad, odnosno grad Beograd (stav 5.); da se prinudna naplata naknade iz st. 1. i 2. ovog člana vrši po propisima kojima se uređuje poreski postupak i poreska administracija (stav 6.). Odredbama člana 78. Zakona propisano je: da se naknada za korišćenje ostalog građevinskog zemljišta koje nije u državnoj svojini plaća ako je to zemljište sredstvima opštine, odnosno drugim sredstvima u državnoj svojini opremljeno osnovnim objektima komunalne infrastrukture (električna mreža, vodovod, pristupni put i sl.) (stav 1.); da se naknada za korišćenje ostalog neizgrađenog građevinskog zemljišta plaća i u slučaju ako se to zemljište ne privede nameni, odnosno ne ponudi u otkup opštini radi privođenja nameni u roku od dve godine od dana donošenja urbanističkog plana (stav 2.); da se visina naknade iz stava 2. ovog člana utvrđuje kao i za ostalo izgrađeno građevinsko zemljište, u skladu sa ovim zakonom (stav 3.); da se u pogledu utvrđivanja obaveze plaćanja naknade iz st. 1. i 2. ovog člana primenjuju odredbe člana 77. ovog zakona u pogledu merila, visine, načina, rokova plaćanja i prinudne naplate naknade (stav 4.).

Zakonom o lokalnoj samoupravi (''Službeni glasnik RS'', broj 129/07) propisano je da opština, preko svojih organa, u skladu s Ustavom i zakonom utvrđuje stope izvornih prihoda opštine, način i merila za određivanje visine lokalnih taksi i naknada i da donosi programe uređenja građevinskog zemljišta, uređuje i obezbeđuje vršenje poslova uređenja i korišćenja građevinskog zemljišta i utvrđuje visinu naknade za uređivanje i korišćenje građevinskog zemljišta (član 20. tač. 4) i 8)).

Zakonom o finansiranju lokalne samouprave (''Službeni glasnik RS'', broj 62/06) propisano je da jedinici lokalne samouprave pripadaju izvorni prihodi ostvareni na njenoj teritoriji u koje spada, između ostalog, i naknada za korišćenje građevinskog zemljišta (član 6. tačka 5)) i da stope izvornih prihoda, kao i način i merila za određivanje visine lokalnih taksi i naknada utvrđuje skupština jedinice lokalne samouprave svojom odlukom, u skladu sa zakonom (član 7. stav 1.).

Na osnovu navedenog, sledi da je opština ovlašćena da uređuje i obezbeđuje korišćenje građevinskog zemljišta, kao i da je nadležni organ opštine ovlašćen da svojom odlukom utvrdi visinu naknade za korišćenje građevinskog zemljišta. Međutim, način i merila za određivanje visine ove naknade moraju se propisati u skladu sa zakonom. Odredbom člana 77. stav 4. Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine predviđeni su kriterijumi za utvrđivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta kojih se opština mora pridržavati prilikom određivanja visine ove naknade. Ti kriterijumi odnose se na obim i stepen uređenosti zemljišta, njegov položaj u naselju, opremljenost zemljišta objektima društvenog standarda, saobraćajne povezanosti zemljišta sa lokalnim, odnosno gradskim centrom, radnim zonama i drugim sadržajima u naselju, odnosno pogodnostima koje zemljište ima za korisnike. Saglasno stavu 5. istog člana Zakona, opština ima ovlašćenje da u okviru navedenih Zakonom utvrđenih kriterijuma svojim aktom propiše bliže kriterijume i merila za plaćanje predmetne naknade. Navedeno ovlašćenje omogućava efikasnije vrednovanje pojedinih zakonskih kriterijuma, naročito onih koji su šire postavljeni, bez posebne konkretizacije, ali ne znači pravo jedinice lokalne samouprave da propiše neke nove kriterijume koji nisu predviđeni Zakonom o planiranju i izgradnji. Naime, kriterijumi predviđeni navedenim zakonom se odnose na opšte pogodnosti koje građevinsko zemljište pruža svojim korisnicima prema obimu i stepenu uređenosti, položaju i opremljenosti. U Zakonu nisu navedene sve pogodnosti koje bi građevinsko zemljište moglo da pruži korisnicima građevinskog zemljišta u različitim jedinicama lokalne samouprave imajući u vidu njihove specifičnosti, pa je samo u tom delu ostavljeno nadležnim organima jedinica lokalne samouprave da eventualno bliže urede neke kriterijume koji bi zbog tih specifičnosti mogli da predstavljaju pogodnosti za korisnike građevinskog zemljišta na teritoriji pojedinih opština, odnosno gradova.

Polazeći od navedenog, Ustavni sud je ocenio da je Skupština opštine Blace bila ovlašćena da osporenom Odlukom o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta propiše bliže kriterijume, merila, visinu, način i rokove plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta na teritoriji opštine Blace. Međutim, članom 4. osporene Odluke Skupština opštine Blace je samo preuzela kriterijume iz odredbe člana 77. stav 4. Zakona o planiranju i izgradnji, pri čemu ih nije bliže razradila na osnovu ovlašćenja iz stava 5. istog člana Zakona, već je na osnovu zakonskih kriterijuma odredila dve zone građevinskog zemljišta na teritoriji svoje opštine, čije granice je odredila članom 6. osporene Odluke, ali je zato propisujući visinu naknade za korišćenje građevinskog zemljišta na godišnjem nivou, u članu 8. osporene Odluke uvela još dva kriterijuma od kojih zavisi visina naknade – namenu objekta i vrstu delatnosti koju obveznik obavlja. Ovi dodatni kriterijumi nisu predviđeni Zakonom, i ne sadrži ih ni član 4. Odluke.

Postupajući na opisani način Skupština opštine Blace nije na osnovu zakonskog ovlašćenja iz člana 77. stav 5. Zakona o planiranju i izgradnji bliže propisala već utvrđene zakonske kriterijume, već je odredila da se na osnovu namene objekta (za stanovanje ili obavljanje poslovne delatnosti) i vrste delatnosti koju korisnik obavlja u svom poslovnom prostoru, neposredno određuje visina naknade za korišćenje građevinskog zemljišta prema zonama koje su utvrđene osporenom Odlukom. To konkretno znači da korisnik stana u I zoni plaća naknadu koja je različita u odnosu na korisnike poslovnog prostora, dok korisnici poslovnog prostora u ovoj zoni plaćaju različite naknade za korišćenje istog građevinskog zemljišta, u zavisnosti od toga da li obavljaju uslužne delatnosti ili kopneni saobraćaj, uključujući i PTT saobraćaj i prenos i distribuciju električne energije ili se, pak, bave zanatskom delatnošću, odnosno industrijskom proizvodnjom. Ovakav način određivanja visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta bio je moguć u vreme važenja Zakona o građevinskom zemljištu (''Službeni glasnik RS'', br. 44/95, 16/97 i 23/01), jer je odredbama člana 27. ovog zakona bilo propisano da merila, visinu, način i rokove plaćanja naknade za korišćenje gradskog građevinskog zemljišta utvrđuje opština svojim aktom, kojim se to zemljište može različito kategorisati, prema pogodnostima koje ono pruža, s obzirom na položaj u naseljenom mestu i nameni korišćenja (za stanovanje, za proizvodnju ili drugu delatnost). Znači namena korišćenja objekta je bila jedan od zakonskih kriterijuma na osnovu kojih su se cenile pogodnosti koje građevinsko zemljište pruža korisnicima i na osnovu koga se utvrđivala visina naknade za njegovo korišćenje. Međutim, Zakon o građevinskom zemljištu je prestao da važi 13. maja 2003. godine, stupanjem na snagu Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, iz koga je izostavljen navedeni kriterijum. Zakonom o planiranju i izgradnji su utvrđeni novi kriterijumi za određivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, a opštini je dato samo ovlašćenje da propiše bliže kriterijume za određivanje visine ove naknade, u skladu sa kriterijumima propisanim tim zakonom.

Prema oceni Ustavnog suda, namena objekta i vrsta delatnosti koju obavlja korisnik građevinskog zemljišta mogu biti od značaja za utvrđivanje odgovarajućih poreskih obaveza, ali to nisu kriterijumi za utvrđivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta koji su propisani Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, a svakako ne mogu biti bliži kriterijumi za određivanje pogodnosti koje građevinsko zemljište pruža korisniku građevinskog zemljišta, jer se u samom Zakonu propisuje šta mogu biti pogodnosti ove vrste. Polazeći od navedenog, Ustavni sud je ocenio da je Skupština opštine Blace prekoračila zakonska ovlašćenja u propisivanju bližih kriterijuma za određivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, jer je, suprotno Zakonu o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, odredbama člana 8. osporene Odluke predvidela dva kriterijuma koja ovaj Zakon ne sadrži, a odnose se na namenu objekta i na vrstu delatnosti koju obveznik obavlja. Saglasno navedenom, Ustavni sud je ocenio da odredbe člana 8. osporene Odluke nisu u saglasnosti sa članom 77. stav 5. Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine. Iz istih razloga, Ustavni sud je ocenio da ni odredba člana 13. osporene Odluke nije u saglasnosti sa Zakonom o planiranju i izgradnji, jer se odredbom ovog člana Odluke određuje način određivanja visina naknade za korišćenje građevinskog zemljišta za obveznike koji su registrovani za obavljanje više delatnosti.

Odredbama člana 14. osporene Odluke određeni su subjekti koji su oslobođeni plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta. Razmatrajući odredbe ovog člana Odluke, Ustavni sud je konstatovao da su odredbama člana 77. st. 1. do 3. Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine određeni obveznici plaćanja naknade za korišćenje izgrađenog i neizgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini, a da je odredbom člana 78. stav 1. Zakona utvrđena obaveza plaćanja naknade za korišćenje ostalog građevinskog zemljišta koje nije u državnoj svojini samo pod uslovom da je to zemljište sredstvima opštine, odnosno drugim sredstvima u državnoj svojini opremljeno osnovnim objektima infrastrukture. Navedeni Zakon ne sadrži odredbe kojima se obveznici naknade za korišćenje građevinskog zemljišta oslobađaju obaveze plaćanja ove vrste naknade, niti odredbe kojima se organ jedinice lokalne samouprave ovlašćuje da propiše oslobađanje od plaćanja ove naknade. Imajući u vidu navedeno, Ustavni sud je ocenio da Skupština opštine Blace nije imala zakonsko ovlašćenje da od obaveze plaćanja ove naknade izuzme pojedine subjekte. Iz tih razloga Ustavni sud je ocenio da odredbe člana 14. osporene Odluke nisu u saglasnosti sa odredbama čl. 77. i 78. Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine.

Na osnovu iznetog, Ustavni sud je utvrdio da odredbe čl. 8, 13. i 14. osporene Odluke o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta, koju je donela Skupština opštine Blace, nisu u saglasnosti sa zakonom. Ustavni sud je na osnovu odredbe člana 53. stav 2. Zakona o Ustavnom sudu (''Službeni glasnik RS'', broj 109/07), odlučio bez donošenja rešenja o pokretanju postupka, jer su navedenim odredbama osporene Odluke regulisana pitanja o kojima Sud već ima zauzet stav, izražen u donetim odlukama povodom istog spornog ustavnopravnog pitanja u predmetima IUl-157/2009 od 16. aprila 2010. godine i IUl-154/2009 od 20. maja 2010. godine.

U odnosu na ostale odredbe osporene Odluke, Ustavni sud je ocenio da nema osnova za pokretanje postupka za utvrđivanje njihove nezakonitosti, te, saglasno odredbi člana 53. stav 3. Zakona o Ustavnom sudu, u ovom delu inicijativu nije prihvatio.

Povodom navoda inicijatora da se iz osporene Odluke ne može utvrditi za koje građevinsko zemljište opštine Blace se određuje naknada, gde se zemljište nalazi, koje je površine i vrste građevinsko zemljište, te na koji način je opremljeno objektima infrastrukture, Ustavni sud konstatuje da navedena materija nije predmet uređenja ove Odluke, već drugih opštih akata nadležnog organa Opštine. Pored navedenog, Ustavni sud konstatuje da nije nadležan da ocenjuje opravdanost različito utvrđene visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta u opštinama na području gradova Niša, Zaječara i Leskovca, kao i da nije nadležan da ocenjuje ustavnost i zakonitost rešenja o utvrđivanju naknade pojedinim obveznicima, jer se radi o pojedinačnim, a ne o opštim pravnim aktima.

Imajući u vidu sve izloženo, Ustani sud je, na osnovu odredaba člana 45. tačka 4) i člana 46. tačka 5) Zakona o Ustavnom sudu i odredbe člana 84. Poslovnika o radu Ustavnog suda (''Službeni glasnik RS'', br. 24/08 i 27/08), doneo Odluku kao u izreci.

Na osnovu odredbe člana 168. stav 3. Ustava, odredbe čl. 8. 13. i 14. Odluke o naknadi za korišćenje građevinskog zemljišta (''Službeni list opštine Blace'', broj 1/06), koju je donela Skupština opštine Blace, prestaju da važe danom objavljivanja Odluke Ustavnog suda u ''Službenom glasniku Republike Srbije''.

PREDSEDNIK

USTAVNOG SUDA

dr Bosa Nenadić