Prema članu 70. stav 2. Zakona o osnovnim svojinsko-pravnim odnosima ("Službeni list SFRJ", br. 6/80,. 20/80 - u daljem tekstu ZOSPO), posrednu državinu stvari ima lice koje faktičku vlast na stvari vrši preko drugog lica kome je po osnovu plodouživanja, ugovora o korišćenju stana, zakupa, čuvanja, posluge ili drugog pravnog posla dalo stvar u neposrednu državinu.
Ovaj pravni posao određuje obim prava posrednog držaoca.
Osnov posredne državine na taj način nije više faktička vlast na stvari već pravni posao.
Zaštita ove državine određena je u članu 75. ZOSPO. Prema ovoj odredbi svaki držalac stvari i prava ima pravo na zaštitu od uznemiravanja ili oduzimanja državine.
Posredna državina je na taj način postala samostalni oblik državine.
Time što je zakon izjednačava u pogledu zaštite sa neposrednom državinom, znači da se i posredna državina štiti od svakog koji izvrši radnju uznemiravanja ili oduzimanja.
Posredni držalac na taj način uživa zaštitu i od neposrednog držaoca kao i od trećeg lica.
Ako je posredna državina samostalan oblik državine, onda nije od značaja da li je došlo do uznemiravanja državine uz saglasnost neposrednog držaoca ili ne.
Nedoumicu u pogledu takvog tumačenja pomenutih odredaba ZOSPO izaziva član 78. istog zakona.
Ovaj, naime, određuje da sud pruža zaštitu prema poslednjem stanju državine nastalom smetanju, pri čemu nije od uticaja pravo na državinu, pravni osnov državine i savesnost držaoca.
Prema doslovnom tekstu ove odredbe, u državinskom sporu ne bi bila dozvoljena ocena pravnog posla na osnovu kojeg je posredna državina nastala.
To bi značilo da posredna državina ne bi uživala samostalnu zaštitu jer se sadržaj i obim te državine bez ocene pravnog posla ne može utvrditi.
Kad bismo se držali tog tumačenja, posredni držalac bi imao pravnu zaštitu samo u slučaju kada bi bila uznemiravana i neposredna državina.
Samo u tom slučaju bi, naime, došli u obzir prigovori stvarno-pravne prirode.
Posredna državina bi bila na taj način još uvek samo faktička vlast na stvari koja se vrši preko drugog lica.
Ali to tumačenje, uzimajući u obzir sadašnju zakonsku regulativu, nije prihvatljivo.
Neposredni držalac često vrši državinu drukčije nego što je bilo ugovoreno.
Umesto da stvar upotrebljava u dogovorenu svrhu (npr. kuću za stanovanje), upotrebljava je u drugu svrhu (npr. skladište) ili stvar upotrebljava na taj način da je kvari, uništava.
Posredni držalac će u takvom slučaju imati pravni interes za državinsku tužbu.
Njome će dokazati da neposredni držalac vrši državinu u suprotnosti sa sadržinom pravnog posla.
Isto tako će posredni držalac imati pravni interes za tužbu protiv trećeg lica u slučaju ako neposredni držalac Protiv volje posrednog držaoca preda stvar trećem licu.
U tom slučaju Posezanje u državinu u odnosu na neposrednog držaoca neće biti samovoljno pa time i protivpravno, ali će imati takvu pravnu prirodu u odnosu na posrednog držaoca.
I u ovom sporu će posredni držalac dokazivati da se državina vrši u suprotnosti sa pravnim poslom na osnovu kojeg je nastala.
Ukoliko sud ovakav prigovor ne bi dozvolio, time bi uskratio pravnu zaštitu posrednoj državini.
Zato treba u tom smislu tumačiti i član 78. ZOSPO. Pozivanje na pravni posao ne znači ostvarivanje prava već dokazivanje postojanja državine i njene sadržine.
Zbog toga ove prigovore treba razgraničiti od prigovora kojima se dokazuje pravo.
Treba ih izjednačiti sa prigovorima neposrednog držaoca kada dokazuje svoju neposrednu državinu stim što se poslednje stanje državine kod neposredne državine dokazuje radnjama, a poslednje stanje državine posrednog držaoca pravnim poslom koji definiše obim i sadržaj njegove državine.
Ako su se taj obim i sadržaj izmenili, posredna državina je uznemiravana.
Posredni držalac će pozivanjem na pravni posao dokazivati samo svoju posrednu državinu i njeno uznemiravanje.
A sve druge prigovore, kao što su npr. dokaz o postojanju prava svojine na stvari koje je u posrednoj državini, o pravu neposrednog držaoca da preda stvar trećem, o punovažnosti posla na osnovu kojeg je posredna državina nastala itd., sud neće smeti da uzme u obzir.
U prilog takvom objašnjenju govori i član 80. ZOSPO prema kojem se zaštita državine između sudržalaca ostvaruje prema dotadašnjem načinu vršenja faktičke vlasti na stvari koju imaju u državini.
Zbog toga je većinom glasova na savetovanju prihvaćen navedeni zaključak.