Ustavni sud u sastavu: predsednik dr Dragiša B. Slijepčević i sudije dr Olivera Vučić, dr Marija Draškić, Bratislav Đokić, Vesna Ilić Prelić, dr Goran Ilić, Katarina Manojlović Andrić, mr Milan Marković, dr Bosa Nenadić, Milan Stanić, dr Dragan Stojanović, mr Tomislav Stojković, Sabahudin Tahirović i Predrag Ćetković, na osnovu člana 167. stav 1. tačka 3. Ustava Republike Srbije, na sednici održanoj 15. novembra 2012. godine, doneo je

ODLUKU

Utvrđuje se da odredbe člana 7. Odluke o utvrđivanju naknade za korišćenje gradskog građevinskog zemljišta („Službeni list opštine Prokuplje“, broj 7/09) ni su u saglasnosti sa zakonom.

Obrazloženje

Ustavnom sudu podneta je inicijativa za pokretanje postupka za ocenu ustavnosti i zakonitosti odredaba člana 7. Odluke navedene u izreci. U inicijativi se navodi : da su odredbe člana 7. Odluke u suprotnosti sa odredbama člana 77. st. 4. i 5. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, br. 47/03 i 34/06), iz razloga što se ovim članom Odluke kao kriterijum za obračun naknade kod objekata linijske infrastrukture predviđa opterećenost zemljišta ovim objektima i to po kilometru dužin e, a ne po površini elektro ili telekomunikaci jske mreže , pri čemu se pretpostavlj a da za kilometar elektrodistributivne mreže opterećenost zemljišta objektima iznosi 3 .000 m2, a da za kilometar telekomunikacijske mreže, opterećenost zemljišta objektima iznosi 1.500 m2; da je ovakvim propisivanjem ogranak inicijatora, odnosno ED Prokuplje kao obveznik plaćanja navedene naknade, stavljen u nepovoljniji položaj u odnosu na preduzeća za telekomunikacije iz razloga što, iako je visina naknade po 1 m2 zemljišta ista i za elektro i za telekomunikacijsku mrežu, površina zemljišta koja je opterećena ovim objektima je duplo manja u slučaju telekomunikacijske mreže ; da prilikom određivanja visine naknade nisu bili uzeti u obzir kriterijumi utvrđeni članom 77. stav 5. Zakona o planiranju i izgradnji, jer je ista visina naknade propisana i za visokonaponsku i za niskonaponsku elektro-mrežu.
U odgovoru donosioca osporene Odluke se ističe: da je primena nekih kriterijuma utvrđenih odredbom člana 77. stav 4. Zakona deplasirana , kada naknadu treba utvrditi vlasnicima objekata linijske infrastrukture i da je iz tih razloga kao osnovni parametar kod obračuna naknade uzet stepen opterećenosti zemljišta na kome se infrastrukturni objekti nalaze, pri čemu se imalo u vidu da po tehničkim standardima koje primenjuje elektrodistribucija, najmanja udaljenost objekta od niskonaponske mreže iznosi 3 m, a kod visokonaponske mreže 5 m; da je kao kriterijum za naplatu opština Prokuplje uzela polovinu površine građevinskog zemljišta opterećenog niskonaponskom mrežom, odnosno 3 m2 po metru dužine, što je očigledno povoljnije za inicijatora; da prilikom izdavanja ur banističko-tehničkih uslova za izgradnju nekog objekta, standardi zahtevaju minimalnu udaljenost od telekomunikacijske mreže od 1,5 m i da doslednom primenom ovog kriterijuma dolazi do razlike u visini naknade izmeću elektro i telekomunikacijske mreže ; da inicijator prilikom određivanja visine naknade nije stavljen u nepovoljniji položaj, „već je opterećen srazmerno stepenu redukcije kvaliteta građevinskog zemljišta, koji njegov objekat svojim postojanjem uzrokuje “.
U sprovedenom postupku Ustavni sud je utvrdio sledeće:
Osporenu Odluku o utvrđivanju naknade za korišćenje gradskog građevinskog zemljišta (Službeni list Opštine Prokuplje ", broj 7/09), donela je Skupština opštine Prokuplje, na sednici od 29. decembra 200 9. godine, pozivom na odredbe člana 220. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, broj 72/09), člana 32. stav 1. tačka 14) Zakona o lokalnoj samoupravi („Službeni glasnik RS“, broj 129/07) i Statuta opštine Prokuplje. Odlukom je propisano da se naknada za korišćenje građevinskog zemljišta plaća u skladu sa Zakonom o planiranju i izgradnji Republike Srbije („Službeni glasnik RS“, br. 47/03 i 34/06), sve dok ista ne bude integrisana u porez na imovinu, i to za korišćenje izgrađenog i neizgrađenog gradskog građevinskog zemljišta (član 1.) , kao i da se Odlukom utvrđuju obveznici naknade, visina naknade, merila za utvrđivanje visine naknade, način utvrđivanja i plaćanja naknade za korišćenje gradskog građevinskog zemljišta (član 2.). Osporeni član 7. Odluke sistematizovan je u okviru poglavlja III Odluke, pod nazivom „Merila za utvrđivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta“. Odredbama tog člana Odluke propisano je da se za objekte linijske infrastrukture plaća naknada zavisno od opterećenosti zemljišta objektima i od vrste građevinskog zemljišta na kome se objekti nalaze (stav 1.), da opterećenost zemljišta objektima za elektro-mrežu iznosi 3.000 m2 po kilometru mreže a za telekomunikacijsku mrežu iznosi 1.500 m2 po kilometru mreže (stav 2.), da visina naknade za korišćenje građevinskog zemljišta po 1 m2 iznosi godišnje za objekte koji su izgrađeni na gradskom građevinskom zemljištu (GGZ), odnosno na građevinskom zemljištu van granica gradskog građevinskog zemljišta (ZVGGZ): za niskonaponsku i visokonaponsku elektro-mrežu i za telekomunikacijsku mrežu - 37,20 dinara za gradsko građevinsko zemljište, odnosno 7,50 dinara za građevinsko zemljište van granica gradskog građevinskog zemljišta. Odredbama člana 3. Odluke su taksativno određeni obveznici naknade za korišćenje gradskog građevinskog zemljišta , dok su odredbama člana 4. osporene Odluke propisani osnovi po kojima se koristi gradsko građevinsko zemljište (stav 1.) , kao i da merila za određivanje visine naknade, iz ove odluke, predstavljaju - položaj gradskog građevinskog zemljišta u naselju, obim i stepen uređenosti zemljišta , opremljenost zemljišta objektima društvenog standarda, saobraćajna povezanost sa centrom grada, radnim zonama i drugim sadržajima u gradu, kao i pogodnosti koje zemljište ima za korisnika , a za građevinsko zemljište u građevinskom području, kao merilo se korist i opremljenost osnovnim objektima komunalne infrastrukture (električna mreža, vodovod, pristupni put i sl.) ( stav 2.). Osporenom Odlukom je takođe predviđeno da se na osnovu kriterijuma iz člana 4. stav 2. ove odluke, odnosno stepena i obima uređenosti gradskog građevinskog zemljišta, kao i pogodnosti koje to zemljište pruža, a radi određivanja visine naknade za njegovo korišćenje, utvrđuju zone , i to: ekstra zona (BID-zona), I-A i I-B zona, II, III i IV zona i određena su njiho va područja i granice (član 5.); utvrđen je tabelarni prikaz godišnj e visin e naknade za korišćenje građevinskog zemljišta po 1 m2, za stamben i i poslovn i prostor, neizgrađeno zemljišt e i autobusk a stajališta, prema zonama u kojima se ovi objekti, odnosno zemljište nalaze i predviđeno je da se visina naknade u ekstra zoni (BID zoni) određuje prema visini naknade za korišćenje koja je predviđena za I-A zonu (član 6 .).
Imajući u vidu da inicijator nije naveo razloge zbog kojih osporeni član 7. Odluke smatra neustavnim, niti odredbe Ustava Republike Srbije u odnosu na koje osporava ustavnost ovog člana Odluke, Ustavni sud nije vršio ovu ocenu, već se prvenstveno bavio pitanjem zakonitosti osporenog člana Odluke, koje se u suštini pokreće podnetom inicijativom.
Zakon o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, br. 47/03, 34/06, 39/09-Odluka Ustavnog suda i 72/09 -drugi zakon), u odnosu na koji inicijator traži ocenu zakonitosti osporenog člana 7. Odluke , prestao je da važi 11. septembra 2009. godine, na osnovu odredbe člana 222. stav 1. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, br. 72/09, 81/09 i 64/10). Novi Zakon o planiranju i izgradnji ne predviđa plaćanje naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, koja je bila propisana odredbama člana 77. Zakona iz 2003. godine, zbog promene u režimu svojine na građevinskom zemljištu. Međutim, odredbom člana 220. važećeg Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da se naknada za korišćenje građevinskog zemljišta plaća u skladu sa Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, dok se navedena naknada ne integriše u porez na imovinu. Pored toga, odredbama člana 89. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, broj 24/11), propisano je da se naknada za korišćenje građevinskog zemljišta plaća u skladu sa Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine, dok se navedena naknada ne integriše u porez na imovinu, a najkasnije do 31. decembra 2013. godine (stav 1.) i da do isteka roka iz stava 1. ovog člana jedinica lokalne samouprave propisuje bliže kriterijume, merila, visinu, način i rokove plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, a može ih propisati uzimajući u obzir i namenu korišćenja objekta (stav 2.). S obzirom na izneto, Ustavni sud je konstatovao da se ocena zakonitosti osporen og člana 7. Odluke može izvršiti u odnosu na odredbe Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine koje se odnose na naknadu za korišćenje građevinskog zemljišta .
Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine propisano je: da građevinsko zemljište jeste zemljište na kojem su izgrađeni objekti i zemljište koje služi redovnoj upotrebi tih objekata, kao i zemljište koje je, u skladu sa zakonom, odgovarajućim planom predviđeno za izgradnju i redovno korišćenje objekata i da se građevinsko zemljište koristi prema njegovoj nameni i na način kojim se obezbeđuje njegovo racionalno korišćenje, u skladu sa zakonom (član 67.); da građevinsko zemljište može biti javno građevinsko zemljište i ostalo građevinsko zemljište (član 68.); da javno građevinsko zemljište određuje opštim aktom opština, u skladu sa ovim zakonom i urbanističkim planom, kao i da se javno građevinsko zemljište ne može otuđiti iz državne svojine (član 70. st. 1. i 7.); da se građevinsko zemljište koristi kao izgrađeno ili neizgrađeno, da je izgrađeno građevinsko zemljište ono zemljište na kojem su izgrađeni objekti u skladu sa zakonom, namenjeni za trajnu upotrebu, a da je neizgrađeno građevinsko zemljište ono zemljište na kojem nisu izgrađeni objekti, na kojem su izgrađeni objekti suprotno zakonu ili na kojem su izgrađeni privremeni objekti (član 75.). Odredbama člana 77. Zakona propisano je: da naknadu za korišćenje izgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini plaća vlasnik objekta (stav 1.); da, izuzetno, naknadu iz stava 1. ovog člana plaća nosilac prava korišćenja na objektu, odnosno posebnom delu objekta, a ako je objekat, odnosno poseban deo objekta dat u zakup, naknadu plaća zakupac objekta, odnosno dela objekta (stav 2.); da naknadu za korišćenje neizgrađenog javnog građevinskog zemljišta i ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini plaća korisnik (stav 3.); da se visina naknade iz st. 1. i 2. ovog člana, utvrđuje u zavisnosti od obima i stepena uređenosti zemljišta, njegovog položaja u naselju, opremljenosti zemljišta objektima društvenog standarda, saobraćajne povezanosti zemljišta sa lokalnim, odnosno gradskim centrom, radnim zonama i drugim sadržajima u naselju, odnosno pogodnostima koje zemljište ima za korisnike (stav 4.); da bliže kriterijume, merila, visinu, način i rokove plaćanje naknade iz st. 1. i 2. ovog člana, propisuje opština, odnosno grad, odnosno grad Beograd (stav 5.); da se prinudna naplata naknade iz st. 1. i 2. ovog člana vrši po propisima kojima se uređuje poreski postupak i poreska administracija (stav 6.). Odredbama člana 78. Zakona određeno je da se naknada za korišćenje ostalog građevinskog zemljišta koje nije u državnoj svojini plaća ako je to zemljište sredstvima opštine, odnosno drugim sredstvima u državnoj svojini opremljeno osnovnim objektima komunalne infrastrukture (električna mreža, vodovod, pristupni put i sl.) (stav 1.); da se naknada za korišćenje ostalog neizgrađenog građevinskog zemljišta plaća i u slučaju ako se to zemljište ne privede nameni, odnosno ne ponudi u otkup opštini radi privođenja nameni, u roku od dve godine od dana donošenja urbanističkog plana (stav 2.); da se visina naknade iz stava 2. ovog člana utvrđuje, kao i za ostalo izgrađeno građevinsko zemljište, u skladu sa ovim zakonom (stav 3.); da se u pogledu utvrđivanja obaveze plaćanja naknade iz st. 1. i 2. ovog člana, merila, visine, načina i rokova plaćanja, kao i prinudne naplate naknade, primenjuju odredbe člana 77. ovog zakona (stav 4.).
Ustavni sud ukazuje da se važećim Zakonom o planiranju i izgradnji uređuju, pored ostalog, uslovi i način uređenja prostora, uređivanje i korišćenje građevinskog zemljišta i izgradnja objekata (član 1. stav 1.). Odredbom člana 2. tačka 22) Zakona, propisano je da je objekat građevina spojena sa tlom, koja predstavlja fizičku, funkcionalnu, tehničko-tehnološku ili biotehničku celinu (zgrade svih vrsta, saobraćajni, vod oprivredni i energetski objekti, objekti infrastrukture elektronskih komunikacija - kablovska kanalizacija, objekti komunalne infrastrukture, industrijski, poljoprivredni i drugi privredni objekti, objekti sporta i rekreacije, groblja, skloništa i sl.). Zakonom je takođe propisano da linijski infrastrukturni objekat jeste javni put, javna železnička infrastruktura, dalekovod, naftovod, produktovod, gasovod, objekat visinskog prevoza, linijska infrastruktura elektronskih komunikacija i sl. koji može biti nadzemni ili podzemni, čija izgradnja je predviđena odgovarajućim planskim dokumentom (član 22. tačka 26)). Saglasno Zakonu, uređenje prostora vrši se prostornim i urbanističkim planiranjem, odnosno donošenjem planskih dokumenata u koje spadaju prostorni i urbanistički planov i (član 11. stav 1.). Prostorni planovi su, između ostalog, i prostorni plan jedinice lokalne samouprave čiji su sastavni deo i pravila građenja (član 29. tačka 2)), koja sadrže naročito i vrstu i namenu objekata koji se mogu graditi u pojedinačnim zonama pod uslovima utvrđenim planskim dokumentom, odnosno vrstu i namenu objekata čija je izgradnja zabranjena u tim zonama (član 31. stav 1. tačka 1)). Zakonom je takođe određeno da je građevinsko zemljište, zemljište koje je zakonom i planskim dokumentom određeno kao građevinsko, koje je predviđeno za izgradnju i redovno korišćenje objekata, kao i zemljište na kojem su izgrađeni objekti u skladu sa zakonom i zemljište koje služi za redovnu upotrebu tih objekata (član 82. stav 1.). Zakon razlikuje dve vrste građevinskog zemljišt a, i to: gradsko građevinsko zemljište i građevinsko zemljište van granica gradskog građevinskog zemljišta (član 84.). Gradsko građevinsko zemljište jeste zemljište u građevinskom području naseljenog mesta koje je kao takvo određeno planskim dokumentom, koji se donosi za opštinu, grad i grad Beograd (član 85. stav 1.), a građevinsko zemljište van granica gradskog građevinskog zemljišta jeste zemljište u građevinskom području izvan naseljenog mesta, koje je kao takvo takođe određeno planskim dokumentom koji se donosi za opštinu, grad i grad Beograd, u skladu sa ovim zakonom (član 86. stav 1.). Zakonom je određeno da je građevinsko područje uređeni i izgrađeni deo naseljenog mesta, kao i neizgrađeni deo područja određen planskim dokumentom za zaštitu, uređenje ili izgradnju objekta (član 2. tačka 19)).
Zakonom o lokalnoj samoupravi („Službeni glasnik RS“, broj 129/07) propisano je: da opština, preko svojih organa, u skladu s Ustavom i zakonom utvrđuje stope izvornih prihoda opštine, kao i način i merila za određivanje visine lokalnih taksi i naknada i da donosi programe uređenja građevinskog zemljišta, uređuje i obezbeđuje vršenje poslova uređenja i korišćenja građevinskog zemljišta i utvrđuje visinu naknade za uređivanje i korišćenje građevinskog zemljišta (član 20. tač . 4) i 8) ).
Zakonom o finansiranju lokalne samouprave („Službeni glasnik RS“, br. 62/06, 47/11 i 93/12 ) propisano je da jedinici lokalne samouprave pripadaju izvorni prihodi ostvareni na njenoj teritoriji i to, između ostalog, i druge naknade u skladu sa zakonom (član 6. tačka 7)) i da stope izvornih prihoda, kao i način i merila za određivanje visine lokalnih taksi i naknada utvrđuje skupština jedinice lokalne samouprave svojom odlukom, u skladu sa zakonom (član 7. stav 1.).
Iz navedenih odredaba zakona proizlazi da je opština ovlašćena da uređuje i obezbeđuje korišćenje građevinskog zemljišta, kao i da je nadležni organ jedinice lokalne samouprave ovlašćen da svojom odlukom utvrdi visinu naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, u skladu sa zakonom. Odredbom člana 77. stav 4. Zakona o planiranju i izgradnji iz 2003. godine predviđeni su kriterijumi za utvrđivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta kojih se opština mora pridržavati prilikom određivanja visine ove naknade. Ti kriterijumi se odnose na obim i stepen uređenosti zemljišta, njegov položaj u naselju, opremljenost zemljišta objektima društvenog standarda, saobraćajnu povezanost zemljišta sa lokalnim, odnosno gradskim centrom, radnim zonama i drugim sadržajima u naselju, odnosno pogodnostima koje zemljište ima za korisnike. Pored navedenog, odredbom člana 89. stav 2. Zakona o izmenama i dopunama važećeg Zakona o planiranju i izgradnji propisano je da jedinica lokalne samouprave propisuje bliže kriterijume, merila, visinu, način i rokove plaćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta, a može ih propisati uzimajući u o bzir i namenu korišćenja objekta koja se, saglasno Zakonu, određuje odgovarajućim planskim dokumentom. Dakle, namena korišćenja objekta je jedan od zakonskih kriterijuma na osnovu ko ga se cene pogodnosti koje građevinsko zemljište pruža njegovim korisnicima i na osnovu koga se utvrđuje visina naknade za njegovo korišćenje. Saglasno odredb i člana 77. stav 5. Zakona , opština je ovlašćena da u okviru navedenih, Zakonom utvrđenih kriterijuma, svojim aktom propiše bliže kriterijume i merila za utvrđivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta. Navedeno ovlašćenje omogućava efikasnije vrednovanje pojedinih zakonskih kriterijuma, naročito onih koji su šire postavljeni, ali ne znači i pravo jedinice lokalne samouprave da propiše neke nove kriterijume koji nisu predviđeni Zakonom o planiranju i izgradnji.
Polazeći od navedenog, a postupajući u granicama zahteva iz inicijative, Ustavni sud je ocenio da je Skupština opštine Prokuplje bila ovlašćena da osporenom Odlukom propiše bliž e kriterijume, merila, visinu, način i rokove pla ćanja naknade za korišćenje građevinskog zemljišta na teritoriji opštine Prokuplje. S tim u vezi, odredbom člana 4. stav 2. osporene Odluke , Skupština opštine Prokuplje je propisala kriterijume za utvrđivanje visine naknade koji su predviđeni i Zakonom o planiranju i izgradnji iz 2003. godine i primenom ovih kriterijuma odredila šest zona građevinskog zemljišta na teritoriji svoje opštine, čije područje je propisala odredbama člana 5. osporene Odl uke. Propisujući odredbama člana 6. Odluke godišnju visinu naknade za korišćenje građevinskog zemljišta po zonama, Skupština opštine Prokuplje je uvela još jedan zakonski kriterijum od koga zavisi visina naknade, a koji nije utvrđen u članu 4. stav 2. Odluke, a to je namena prostora, odnosno namena korišćenja objekta ( za stanovanje, za obavljanje poslovne delatnosti, neizgrađeno zemljište i autobuska stajališta). Navedeni k riterijum namene korišćenja objekta za obavljanje poslovne delatnosti donosilac osporenog akta je bliže razradio tako što je osporenim članom 7. Odluke posebno utvrdio godišnju visinu naknade za korišćenje građevinskog zemljišta za objekte linijske infrastrukture , koji služe za obavljanje elektroenergetske ili telekomunikacijske delatnost i, a s obzirom na vrstu građevinskog zemljišta na kome se navedeni objekti nalaze nezavisno od toga u kojoj se od zona, utvrđenih odredbama člana 6. Odluke, ovo zemljište nalazi. S tim u vezi, visina naknade za objekte linijske infrastrukture je različito određena u zavisnosti od toga da li se ov i objekt i nalaz e u građevinskom području Prokuplja, kao naseljenog mesta , ili u građevinskom području izvan Prokuplja, a imajući u vidu različite pogodnosti koje zemljište u ovim građevinskim područjima pruža njihovim korisnicima, čime je Skupština opštine Prokuplje , saglasno Zakonu, osporenim članom 7. Odluke u ovom delu, bliže razradila i z akonski kriterijum položaja zemljišta u naselju.
Međutim, daljim razmatranjem zakonitost i odredaba osporen og člana 7. Odluke , Ustavni sud je utvrdio da je odredbom stava 1. tog člana Odluke, Skupština opštine Prokuplje predvidela još jedan kriterijum od koga zavisi visin a naknade za korišćenje građevinskog zemljišta korisnika objekata linijske infrastrukture, a to je opterećenost zemljišta ovim objektima . Ovaj dodatni kriterijum nije predviđen Zakonom, a nije sadržan ni u članu 4. stav 2. osporene Odluke. Nadalje, osporenom odredbom člana 7. stav 2. Odluke , Skupština opštine Prokuplje je vrednova la ov aj kriterijum tako što je utvr dila različitu površin u zemljišta koja je opterećena objektima linijske infrastrukture, u zavisnosti od toga da li ovi objekti služe za obavlja nje elektroenergetsk e ili telekomunikaci jske delatnost i. Postupajući na opisani način Skupština opštine Prokuplje je, po oceni Ustavnog sud a, prekorači la zakonska ovlašćenja u propisivanju bližih kriterijuma za određivanje visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta korisnika objek ata linijske infrastrukture jer je, suprotno odredbi člana 77. stav 4. Zakona o planiranju i izgradnji, osporenom odredb om člana 7. stav 1. Odluke pr opisala kriterijum koji ovaj zakon ne predviđa, a odnosi se na opterećenost zemljišta objektima. P ropisani kriterijum svakako ne može biti ni „bliži kriterijum“ na osnovu koga se cene pogodnosti koje građevinsko zemljište pruža njegovom korisniku, s obzirom na to da su ove pogodnosti takođe propisane Zakonom, a da je kroz propisani kriterijum donosilac osporene Odluke, kako proizlazi iz sadržine njegovog odgovora na navode inicijative, izrazio „stepen redukcije kvaliteta građevinskog zemljišta koji objekti linijske infrastrukture prouzrokuju “. Saglasno navedenom, Ustavni sud je ocenio da osporena odredba člana 7. stav 1. Odluke nije u saglasnosti sa zakonom. Imajući u vidu da je osporenim stavom 2. člana 7. Odluke, Skupština opštine Prokuplje utvrdila merila za vrednovanje nezakonito propisanog kriterijuma „opterećenost zemljišta objektima linijske infrastrukture“, čijom primenom se, između ostalog, vrši obračun naknade, a da je osporenim stavom 3. istog člana Odluke dalje razradila ovaj nezakonit kriterijum i utvrđeno merilo tako što je propisala godišnju visine naknade za korišćenje građevinskog zemljišta po 1 m2 za korisnike objekata linijske infrastrukture, Ustavni sud je ocenio da iz navedenih razloga ni ove odredbe osporenog člana 7. Odluke, nisu u saglasnosti sa zakonom.
Ustavni sud ukazuje da se navod i inicijatora da je osporenom Odlukom predviđena ista visina naknade za visokonaponsk u i niskonaponsku elektrodistributivnu mrežu, tiču ocene celishodnosti i opravdanosti propisanog rešenja u ovoj pravnoj stvari, što nije u nadležnosti Ustavnog suda, prema odredbama člana 167. Ustava.
S obzirom na to da je u toku postupka ocene zakonitosti osporene Odluke pravno stanje potpuno utvrđeno i da su prikupljeni podaci pruž ili pouz dan osnov za odlučivanje, Ustavni sud je, saglasno odredbi člana 53. stav 3. Zakona o Ustavnom sudu („Službeni glasnik RS“, br. 109/07 i 99/11), odlučio bez donošenja rešenja o pokretanju postupka.
Na osnovu izloženog i odredaba člana 42a stav 1. tačka 2) i člana 45. tačka 4) Zakona o Ustavnom sudu, Ustavni sud je odlučio kao u izreci.
Na osnovu člana 168. stav 3. Ustava, odredbe člana 7. Odluke o utvrđivanju naknade za korišćenje gradskog građevinskog zemljišta navedene u izreci, prestaj u da važ e danom objavljivanja Odluke Ustavnog suda u „Službenom glasniku Republike Srbije“.

PREDSEDNIK
USTAVNOG SUDA
dr Dragiša B. Slijepčević